چکیده: در دهه های اخیر، با آشکارتر شدن شواهد تغییر اقلیم، نگرانی های پیرامون برنامه ریزی و بهره برداری از منابع آبی در مقابله با این شرایط جدید افزایش یافته است. افزایش این نگرانی ها منجر به انجام پژوهش های فراوانی در زمینه ارزیابی شدت پیامدهای نامطلوب ناشی از تغییر اقلیم بر منابع آبی شده است. تغییر میزان رواناب ورودی به مخازن سدهای برقابی از جمله این پیامدهای نامطلوب می باشد. با استناد به گزارش های جهانی در حدود 16 درصد برق تولیدی جهان و همچنین 70 درصد انرژی الکتریکی تجدیدپذیر تولیدی دنیا، از انرژی برقابی تامین می شود. مزایای بسیار زیاد تولید انرژی برقابی از جمله هزینه بسیار اندک آن و عدم تولید گازهای گلخانه ای، این منبع را به یکی از منابع تولید انرژی محبوب در سراسر جهان تبدیل کرده است. از اینرو ارزیابی آسیب پذیری سیستم های تولیدکننده انرژی برقابی در مواجهه با پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم امری ضروری است. در این پژوهش حوضه سد بختیاری و سیستم مخزن برقابی آن موردمطالعه قرار گرفته و میزان تاثیر پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم بر میزان تولید انرژی برقابی مورد انتظار از نیروگاه برقابی مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور در نظر داشتن عدم قطعیت های محتمل، دو سناریوی اقلیمی مورد استفاده قرار گرفت. سپس با استفاده از یک روش آماری و بهره گیری از نرم افزار SDSM4.2، داده های بزرگ مقیاس حاصل از اجرای مدل گردش عمومی CANESM2 تحت دو سناریو RCP4.5 و RCP8.5 و تحت افق زمانی کوتاه مدت 2020-2040 ریزمقیاس شده و به کمک مدل بارش-رواناب HEC-HMS، میزان رواناب ورودی به مخزن سد بختیاری محاسبه گردید. پس از آن با توسعه یک مدل برنامه ریزی جامع منابع آب کل حوضه، اثرات ناشی از تغییر اقلیم بر جریان ورودی به مخزن سد و متعاقبا انرژی تولیدی نیروگاه برقابی بختیاری تحت هر دو سناریو بررسی شد. با بررسی کل نتایج بدست آمده از پژوهش مشخص می گردد که در افق زمانی موردنظر میزان کاهش انرژی تولیدی نیروگاه برقابی تحت هر دو سناریو به میزان چشمگیری می باشد. بنابراین می توان با بروزرسانی قواعد بهره برداری مخزن و همچنین در نظر گرفتن پیامدهای تغییر اقلیم اثرات نامطلوب تغییر اقلیم را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد.