چکیده: در عصر حاضر، با افزایش فعالیت های صنعتی و نادیده گرفته شدن مسائل زیست محیطی، اثرات تغییر اقلیم بیشتر نمایان شده و این پدیده را به عنوان یک معضل جهانی مطرح ساخته است. تغییر اقلیم بر روی وقایع حدی از جمله سیلاب و خشکسالی اثر می گذارد. در حال حاضر معتبرترین ابزار جهت تولید سناریوهای اقلیمی، مدل های گردش عمومی جو می باشند. با توجه به اهمیت این مدل ها از جهت ابزار اصلی مطالعات تغییر اقلیم و نیز تعددشان، انتخاب بهترین مدل برای هر منطقه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این پژوهش، برای شش منطقه از کشور ایران، از خروجی 25 مدل گردش عمومی جو از سری مدل های CMIP5 به منظور بررسی عملکرد و صحت سنجی این مدل ها در پیش بینی پارامترهای اقلیمی دما و بارش در دوره تاریخی (1981-2000) استفاده شده است. سپس انتخاب مدل های برتر به صورت فصلی و با استفاده از معیارهای عملکردی ضریب تشخیص، خطای جذر میانگین مربعات و ضریب نش ساتکلیف صورت گرفته است. در نهایت سناریوهای انتشار آینده (RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5) برای دوره آتی (2046-2065) با استفاده از روش تناسبی ریز مقیاس شده اند. نتایج حاکی از سیر صعودی دما در تمامی مناطق مورد مطالعه می باشد. افزایش دما تحت سناریوی RCP2.6 کمترین درصد و تحت سناریوی RCP8.5 بیشترین درصد را در تمامی مناطق نشان می دهد. بر خلاف دما، رژیم بارش در مناطق و سناریوهای مختلف، متفاوت می باشد. به طور کلی میانگین مجموع بارش سالیانه در دوره آتی نسبت به دوره تاریخی، در مناطق مختلف افزایش (به عنوان مثال منطقه جنوب غربی تحت تمامی سناریوها)، کاهش (به عنوان مثال منطقه جنوب شرقی تحت تمامی سناریوها) و عدم تغییر (به عنوان مثال منطقه شمال غربی تحت سناریوی RCP4.5)را نشان می دهد.