چکیده: امروزه دستیابی به توسعه پایدار بوم نظام های کشاورزی، که در آن محیط نیاز نسل حاضر و نسل آینده را تامین نماید مورد توجه بسیاری از محققین و دانشمندان قرار گرفته است. بررسی تاثیر بوم نظام های زراعی، اثرات مثبت و منفی آن از موارد مهم برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار می باشد. ارزیابی چرخه حیات روشی است که در آن اکثر اثرات زیست محیطی و تخلیه منابع یک بوم نظام زراعی را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. این مطالعه به منظور ارزیابی و مقایسه اثرات زیست محیطی و تخلیه منابع نظام های تولیدی گندم و چغندرقند در دشت میامی (شاهرود)، یکی از قطب های کشاورزی استان سمنان با استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات انجام شد. براساس استاندارد ISO14040، ارزیابی چرخه حیات در چهار گام تعریف و اهداف، ممیزی چرخه-حیات، ارزیابی تاثیر چرخه حیات (گرمایش جهانی، اسیدی شدن، اوتریفیکاسیون ، تخلیه بالقوه منابع غیرزنده، سمیت، کاربری اراضی و کاهش منابع آبی)، تلفیق و تفسیر نتایج محاسبه شد. شاخص زیست محیطی (EcoX) برای تولید یک تن گندم در منطقه شامل گروه های تاثیر گرمایش جهانی، اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، سمیت انسانی و سمیت بوم نظام خشکی معادل 0.43 بدست آمد. شاخص تخلیه منابع (RDI) نیز که شامل تخلیه منابع غیر زنده (سوخت فسیلی، تخلیه سنگ فسفات، پتاسیم)، کاهش منابع آبی و تغییر کاربری-اراضی بود معادل1.79 بدست آمد. همچنین در تولید یک تن چغندرقند شاخص زیست محیطی و شاخص تخلیه -منابع به ترتیب 0.055 و 0.27 بدست آمد. بررسی اثرات زیست محیطی بوم نظام های زراعی گندم و چغندرقند نشان داد با توجه به شرایط اکولوژیکی منطقه و اهمیت گندم در تامین امنیت غذایی کشت این محصول از لحاظ اکولوژی قابل توجیح می باشد در حالی که کشت چغندرقند با توجه به شرایط اقلیمی منطقه قابل توجیه نبوده و کشت های جایگزین به کشاورزان پیشنهاد داده می شود.