چکیده: تنش خشکی از مهم ترین تنش های غیر زنده و عوامل محدودکننده تولید محصول کشاورزی است. مشکل خشکی در دهه اخیر خصوصاً در ایران، کاربرد نهاده های حافظ آب را ضروری کرده است. در بین گیاهان زراعی، گلرنگ به عنوان یک گیاه مقاوم به شوری و خشکی و دارا بودن روغنی با کیفیت و خواص دارویی، از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور بررسی تأثیر بیوچار و سوپرجاذب بر رشد گیاه گلرنگ تحت تنش خشکی، آزمایشی مزرعه ای به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 95-94 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود اجرا شد. تیمارهای مورد استفاده: تیمار خشکی شامل دور آبیاری در سه سطح 7، 10 و 14 روز (به عنوان عامل اصلی)، تیمار بیوچار در سه سطح عدم مصرف بیوچار، 10 و 20 تن در هکتار بیوچار و تیمار سوپرجاذب در دو سطح مصرف و عدم مصرف سوپرجاذب (به عنوان عوامل فرعی) بودند. نتایج نشان داد که دور آبیاری تأثیر معنی داری بر فسفر و سدیم بذر داشت. اثر بیوچار نیز بر صفات عملکرد بیولوژیک، تعداد طبق در بوته، رنگیزه های فتوسنتزی، پایداری غشاء، درصد فسفر و سدیم بذر معنی دار شد. کاربرد سوپرجاذب تأثیر معنی داری بر صفات تعداد طبق در بوته، عملکرد بیولوژیک، کلروفیل a، کلروفیل کل، پایداری غشاء و درصد پتاسیم بذر گذاشت. استفاده توأم بیوچار و سوپرجاذب توانست وزن خشک ساقه، برگ ، پوسته و عملکرد دانه را بطور معنی داری افزایش دهد. اثر متقابل دور آبیاری و بیوچار نیز باعث افزایش پرولین و اثر متقابل دور آبیاری و بیوچار و سوپرجاذب باعث افزایش معنی-دار وزن خشک طبق، محتوای نسبی آب برگ و درصد روغن دانه شد. درکل می توان نتیجه گرفت، بین دو فاکتور بیوچار و سوپرجاذب، بیوچار توانست بیشترین تأثیر را بر صفات فیزیولوژیک داشته و بهتر عمل کند و در شرایط کم آبی با حفظ و نگهداری بهتر رطوبت، باعث بهبود تغذیه گیاه گلرنگ شود.