چکیده: با توجه به تثبیت کودهای شیمیایی در خاک و آلودگی محیط زیست، استفاده از کودهای آلی و زیستی در جهت آزادسازی منابع درون مزرعه‌ای به جا مانده از مصرف سال‌های گذشته که به صورت غیر قابل دسترس هستند می‌تواند جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی و نیل به کشاورزی پایدار باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر کاربرد میکوریزا آربوسکولار و کودهای آلی (ورمی کمپوست و هیومیک اسید) بر کارایی جذب و انتقال پتاسیم در سیب زمینی در یک خاک غنی از پتاسیم انجام شد. برای اهداف این مطالعه یک مزرعه با غلظت پتاسیم قابل جذب زیاد انتخاب و آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه سطح ورمی کمپوست (0، 5 و 10تن در هکتار) و دو سطح هیومیک اسید و دو سطح میکوریز بودند. نمونه برداری طی دو مرحله 65 و 85 روز پس از کاشت صورت گرفت و صفات اندازه‌گیری شده شامل غلظت پتاسیم در برگ و غده بود. سپس با استفاده از فرمول‌های مربوطه کارایی جذب پتاسیم نیز محاسبه شد. نتایج نشان داد که در هر دو نمونه برداری اسید هیومیک با انتقال پتاسیم از بخش هوایی به زیرزمینی باعث افزایش معنی‌دار (P<0.05) غلظت پتاسیم بخش زیر زمینی گیاه نسبت به شاهد گردید. که این انتقال منجر به افزایش تعداد غده و کاهش قطر غده، وزن خشک ساقه و ارتفاع بوته شد. همچنین اثر هیچ یک از تیمارها بر کارایی جذب پتاسیم معنی‌دار نشد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، با استفاده از اسید هیومیک می‌توان هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم قسمت اعظم پتاسیم مورد نیاز گیاهان در خاک‌های قلیایی را تأمین نموده و آلودگی محیط زیست به خصوص آب‌های سطحی به کودهای شیمیایی را کاهش داد.