چکیده: به منظور مطالعه اثر کوددهی نیتروژن (از منبع اوره) و محلول پاشی عنصر بور (از منبع بوریک اسید) بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه خربزه تلخ، آزمایشی به صورت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در تابستان سال 1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل سه سطح نیتروژن: 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل اول و چهار سطح بور (0، 1، 2 و 3 در هزار) به عنوان عامل دوم لحاظ شد. نتایج نشان داد تیمار 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن موجب بهبود رشد رویشی و زایشی گیاه نسبت به تیمار 75 کیلوگرم شد. تیمار 150 کیلوگرم در هکتار منجر به افزایش معنی دار گل دهی، تعداد بذر، رشد ساقه ها، وزن خشک و عملکرد، کلروفیل برگ، آنزیم نیترات ردوکتاز و عناصر نیتروژن، پتاسیم و فسفر در گیاه کارلا شد. اما با افزایش نیتروژن به میزان 225 کیلوگرم در اکثر ویژگی های مورد بررسی، تفاوت معنی داری نسبت به تیمار 150 کیلوگرم مشاهده نشد و یا حتی اثرات منفی داشت. نتایج حاصله نشان داد محلول پاشی اسیدبوریک نیز تاثیر معنی داری بر اکثر ویژگی های مورد مطالعه داشت و به خصوص تیمار دو در هزار موجب بهبود ویژگی های رویشی و زایشی گیاهان نسبت به تیمارهای دیگر شد، اما با افزایش غلظت محلول پاشی به میزان سه در هزار باعث اثرات منفی شد که احتمالا به دلیل اثر سمیت بور بود. همچنین مشخص شد اثر متقابل سطح دوم نیتروژن و سطح سوم بور (دو در هزار) بیشترین اثر را در وزن هزار دانه، طول ساقه های فرعی، عملکرد، نیترات برگ و فسفر میوه دارد.