چکیده: محدوده مطالعاتی نیشابور با مساحت 7386 کیلومتر مربع در استان خراسان رضوی شکل کشـیده‌ای دارد کـه پیرامـون آن را ارتفاعـات احاطـه کرده است. برای بررسی هیدروژئولوژیکی و هیدروژئوشیمیایی از داده‌های تراز سطح آب پیزومترهای واقع در آبخوان و همچنین 66 نمونه کیفی آب از چاه‌های بهره‌برداری موجود در محدوده مطالعاتی استفاده شده است. نقشه‌های هم‌پتانسیل و جهت جریان نشان می‌دهند که عمده تغذیه آبخوان از سمت شرق، شمال شرق، شمال و بخش کوچکی از مناطق جنوبی می‌باشد و جهت عمومی جریان آب زیرزمینی از سمت شرق و جنوب شرق به سمت غرب می‌باشد که هم جهت با جریانهای سطحی رودخانه کال شور است. حداکثر شیب هیدرولیکی سطح آب زیرزمینی در محدوده سالاری در جنوب آبخوان و حداقل شیب هیدرولیکی سطح آب زیرزمینی در محدوده کال شور در جنوب غربی آبخوان مشاهده می‌شود. با توجه به هیدروگراف واحد آبخوان نیشابور روند کلی تراز سطح آب زیرزمینی نزولی است و میانگین افت دراز مدت 73/0 متر در سال را نشان می‌دهد. با توجه به نقشه تغییرات هدایت الکتریکی، در جهت جریان آب زیرزمینی از منطقه تغذیه به منطقه تخلیه مقدار هدایت الکتریکی افزایش می‌یابد. به طوری که هدایت الکتریکی نمونه‌ها در محدوده μS/cm9/21 در بخش شرقی آبخوان تا μS/cm 16740 در بخش غربی آبخوان متغیر است. بررسی‌های هیدروژئوشیمیایی و ایزوتوپی محدوده مطالعاتی بیانگر این هستند که منشأ اولیه آب زیرزمینی منطقه مورد مطالعه، عمدتأ بارش‌های محلی با منشأ مدیترانه‌ای و قطبی بوده‌اند و فرآیند تبخیر تأثیر زیادی روی رفتار ایزوتوپی این نمونه‌ها نگذاشته است. بر این مبنا، عامل شور بودن نمونه آب زیرزمینی تبخیر نمی‌باشد و می‌تواند انحلال تبخیری‌ها و یا نفوذ اندک آب شور از حوضه‌های اطراف و رخداد اختلاط باشد.