چکیده: منطقه مورد مطالعه لاویچ در استان مازندران قرار گرفته است. به منظور مطالعه هیدروژئولوژی و ژئوترمومتری منطقه، از تعداد 5 چشمه آبگرم، 2 چشمه آب سرد و رودخانه دائمی منطقه نمونه‌برداری جهت آنالیزهای هیدروشیمیایی، ایزوتوپی و فلزات سنگین انجام شده است. مقدار EC چشمه‌های آبگرم بین 2400 تا 4200 میکروزیمنس بر سانتی‌متر و آب سرد بین 562 تا 740 میکروزیمنس بر سانتی‌متر متغیر می‌باشد. مقدار دمای چشمه‌های آبگرم بین 51 تا 70 درجه سانتی‌گراد و آب سرد بین 15 تا 18 درجه سانتی‌گراد اندازه‌گیری شده است. با توجه به نتایج آنالیز هیدروشیمیایی تیپ غالب آب‌های گرم بیکربناته-کلسیک و کلروره- سدیک و آب‌های سرد بیکربناته-کلسیک منیزیک است. وجود لایه‌های نمکی در سازندهای شمشک در منطقه می‌تواند عامل اصلی افزایش EC باشد. با توجه به نمودار‌های تکاملی ژئوترمومتری (نمودارهای گیگنباخ)، تمامی آب‌های گرم در منطقه در محدوده آب‌های نابالغ قرار گرفته‌اند. نتایج ایزوتوپی نشانگر منشا جوی آب‌های گرم منطقه می‌باشد. با توجه به دمای زیاد چشمه‌ها، منشا عمیق ژئوترمال با دمای اولیه حدود 85 تا 90 درجه سانتی‌گراد در منطقه وجود دارد. عمق مخزن ژئوترمال با توجه به نتایج ایزوتوپی حدود 2500 متر تا 3300 متر برآورد شده است. تغذیه از طریق بارش‌های جوی و از ارتفاعات بالا صورت گرفته و از گسل‌ها و درزو شکاف‌ها به اعماق نفوذ می‌کند و پس از فعل و انفعالات صورت گرفته از گسل تراستی شمال البرز به سمت بیرون خارج می‌شوند. با توجه به زمین شناسی و ضخامت سازندها و چینه‌شناسی منطقه، ضخامت لازم جهت چرخش آب وجود ندارد و آب جوی نمی‌تواند تا عمق مورد نظر جریان یابد. بنابراین برای تامین گرمای لازم علاوه بر عملکرد گرادیان ژئوترمال منطقه، منشا گرمایی دیگری بایستی در زیر وجود داشته باشد که با توجه به نتایج قبلی و همچنین نزدیک بودن منطقه به زون آتشفشانی دماوند، احتمال قرار داشتن منشا گرمایی در زیر وجود دارد.