چکیده: تغذیه از بارش‌های آسمانی به عنوان اصلی‌ترین و مهم‌ترین ورودی به بیشتر آبخوان‌ها به شمار می‌رود و از مهمترین پارامترهای معادله بیلان بوده که در اغلب مطالعات هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی مورد نیاز است. بر خلاف مطالعات زیادی که در چند دهه بر روی ارزیابی مقدار تغذیه، تخمین مقدار تغذیه هنوز مشکل است. تعیین دقیق مقدار تغذیه آبخوان به دلیل نقش عوامل مختلف و به مقادیر ناشناخته در عمل بسیار مشکل و پیچیده و عملاً ناممکن است. اما با افزایش دقّت در مطالعه برخی از این پارامترها می‌توان تا حد قابل قبولی تغذیه به آبخوان را برآورد نمود. بر اساس شواهد و مطالعات موجود در بسیاری از مناطق، تغذیه فصلی بوده و به بیان دیگر هر بارشی توان تغذیه را ندارد. با بررسی خصوصیات بارش در هر منطقه می‌توان یک آستانه تغذیه برای بارش‌های به صورت باران تعیین نمود. بررسی و مطالعات یک ساله انجام گرفته بر روی ترکیب ایزوتوپی بارش‌های حوضه هراز در 5 ایستگاه با ارتفاع مختلف بیانگر این است که ترکیب ایزوتوپی بارش‌های منطقه از روند خطی δD(‰)=66δ18O(‰)- 8.48 تبعیت می‌نمایند. بارش‌های تابستانه دارای سنگین‌ترین و بارش‌های زمستانه دارای سبک‌ترین مقادیر ایزوتوپی می‌باشند. مطالعات ایزوتوپی بر روی نمونه‌های جمع‌آوری شده از چشمه‌های منطقه بیانگر این است که ترکیب ایزوتوپی اغلب چشمه‌ها شباهت بسیار زیادی به نمونه‌های برف متراکم دارند مطالعات ایزوتوپی باران‌ها و چشمه‌های منطقه بیانگر این است که در چشمه‌های با شیب غالب حوضه آبگیر به سوی جنوب (بخش شمالی لاسم) تغییر محسوسی در ترکیب ایزوتوپی در پاسخ به بارش‌های تابستانه مشاهده نشده است در حالی که چشمه‌های با شیب حوضه آبگیر به سوی شمال (بخش جنوبی لاسم) و یا به سوی شمال و جنوب (منطقه نمارستاق و لار) از این بارش‌ها متأثر شده‌اند. در این منطقه بارش‌های بیشتر از 15 میلیمتر در دوره مورد مطالعه بر روی چشمه‌ها اثری داشته‌ که دارای رطوبت مازاد 17/2 میلیمتر بوده است. در صورتی که شاخص رطوبت مازاد به بیش از 17/2 میلیمتر برسد بارش توان تغذیه را دارد منجر به سنگین شدن ترکیب ایزوتوپی چشمه می‌گردد. مقادیر بارش سالانه در این دوره آماری 27 ساله در ایستگاه پلور بین 298 تا 857 میلیمتر بوده که به طور متوسط 66 درصد به شکل برف و 34 درصد به شکل باران رخ داده است. نتایج بررسی شاخص رطوبت مازاد در دوره مورد مطالعه بیانگر آن است که تنها 28% از بارش‌های باران توان تغذیه را دارند. به تفکیک نوع بارش پتانسیل تغذیه برای باران و برف 85 و 25 درصد می‌باشد. به طور متوسط پتانسیل تغذیه در آهک‌های البرز مرکزی بین 46 تا 76 درصد بارش می‌باشد. به منظور ارزیابی اثر نسبی پارامترهای مکانی از نرم‌افزار GIS جهت تهیه نقشه لیتولوژی، درزه و شکستگی، پوشش گیاهی، پوشش خاک و جهت شیب استفاده شده است. بعد از طبقه‌بندی اقدام به هم-پوشانی این لایه‌ها جهت ارزیابی امکان‌پذیری تغذیه در هر منطقه شده و نهایتاً با نقشه پتانسیل تغذیه تلفیق گردیدند. مقادیر تغذیه با روش همپوشانی در آهک‌های منطقه بین 30 تا 90 درصد پتانسیل تغذیه متغیّر می‌باشد.