چکیده: ضرایب هیدرودینامیک آبخوان شامل قابلیت انتقال (T) و ضریب ذخیره (S) است که از پارامترهای مهم در مطالعات منابع آب و حل بسیاری از مسائل هیدروژئولوژیکی نظیر بیلان و مدل ریاضی می باشد. در این تحقیق ضرایب هیدرودینامیک آبخوان همدان با روش های آزمون های پمپاژ، ظرفیت ویژه و لاگ گمانه ها ارزیابی شد. داده های آزمون پمپاژ چاه های اکتشافی با استفاده از روش های کوپر – ژاکوب و نیومن در نرم افزار Aquiferwin32 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تفاوت مقادیر قابلیت انتقال چاه های اکتشافی حفر شده در سال های 1355 و 1381 احتمالاً به دلیل افت زیاد سطح ایستابی، کاهش ضخامت آبخوان و تغذیه چاه های اکتشافی حفر شده در سال 1355 از رودخانه است. نتایج قابلیت انتقال محاسبه شده از معادلات تجربی بر مبنای میانگین داده های ظرفیت ویژه حداقل 326 و حداکثر 1886 مترمربع بر روز است. مقادیر قابلیت انتقال محاسبه‌ شده بر اساس لاگ گمانه ها از 134 تا 690 مترمربع بر روز در محدوده آبخوان متغیر است. میانگین قابلیت انتقال محاسبه شده با تلفیق روش های تجربی ظرفیت ویژه از 436 تا 1121 متر مربع بر روز متغیر است. از تلفیق روش ها در ارزیابی قابلیت انتقال آبخوان استفاده ‌شده است که مقادیر قابلیت انتقال آبخوان همدان – بهار از 539 مترمربع بر روز در حاشیه های آبخوان تا 993 مترمربع بر روز در مرکز آبخوان متغیر است. نتایج حاصل از لاگ گمانه ها در محدوده مقادیر محاسبه شده از سایر روش ها قرار ندارد و از نتایج آن در تلفیق روش ها و برآورد قابلیت انتقال آبخوان همدان – بهار استفاده نشده است. کم ترین مقادیر قابلیت انتقال در شمال شرق و بیشترین مقادیر قابلیت انتقال در مرکز آبخوان مشاهده می شود که می تواند به دلیل افزایش ضخامت و تغییر در دانه بندی رسوبات در این نواحی باشد. مقدار آبدهی ویژه آبخوان همدان – بهار از حدود 3 تا 8 درصد متغیر است.