چکیده: از جمله پارامترهای مورد نیاز که در حل بسیاری از مسائل هیدروژئولوژی نظیر بیلان، مدل ریاضی و ... مهم و ضروری می باشد، ضرایب هیدرودینامیک بوده که شامل قابلیت انتقال (T)و ضریب ذخیره (S)می باشند. در این تحقیق ضرایب هیدرودینامیک آبخوان شیروان در استان خراسان شمالی بر اساس روش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور برآورد قابلیت انتقال از سه روش آزمون پمپاژ، ظرفیت ویژه و لاگ گمانه استفاده شده است. آزمون پمپاژ چاه های اکتشافی و بهره برداری در محدوده آبخوان دشت شیروان در سال های 1349 و 1387 انجام شده است. محدوده تغییرات مقادیر قابلیت انتقال آبخوان حاصل از آزمون های پمپاژ در سال 1387 از 40 تا 400 مترمربع بر روز در محدوده آبخوان بوده است که تفاوت زیادی با نتایج آزمون های پمپاژ قدیمی تر (سال 1349) دارد. این اختلاف را احتمالاً می توان به افت زیاد سطح ایستابی و تغییر در خصوصیات آبخوان در اثر کاهش ضخامت اشباع مرتبط دانست. نتایج محاسبه قابلیت انتقال بر مبنای داده های ظرفیت ویژه با استفاده از روابط تجربی بیانگر تغییرات قابلیت انتقال آبخوان از حداقل 11 مترمربع بر روز تا حداکثر حدود 254 مترمربع بر روز متغیر می باشد. مقادیر قابلیت انتقال بر اساس روش تجربی لاگ گمانه ها از 13 تا 699 مترمربع بر روز در محدوده آبخوان محاسبه شد. در بیشتر مناطق انطباق خوبی بین مقادیر حاصل از روش های ظرفیت ویژه و لاگ گمانه ها و نتایج آزمون پمپاژ وجود دارد. با توجه به مزایا و معایب هر کدام از روش های برآورد ضرایب هیدرودینامیک و همچنین عدم توزیع مکانی مناسب هر کدام از آن ها در دشت شیروان، در این تحقیق از تلفیق روش ها در تخمین قابلیت انتقال آبخوان شیروان استفاده شد و نقشه قابلیت انتقال آبخوان شیروان به صورت دستی ترسیم شده است. بر این اساس قابلیت انتقال آبخوان شیروان از حدود 50 تا 150 مترمربع بر روز برآورد شده است. جهت محاسبه آبدهی ویژه آبخوان شیروان از سه روش آزمون پمپاژ، روش تجربی بر اساس لاگ گمانه ها و بیلان آب زیرزمینی استفاده شد. مقدار آبدهی ویژه آبخوان شیروان با استفاده از این سه روش به ترتیب حدود 3، 3 و 8 درصد برآورد شده است. بنابراین، در مجموع آبدهی ویژه آبخوان شیروان بین 3 تا 8 درصد (متوسط حدود 5 درصد) برآورد شده است.