چکیده: قابلیت انتقال و آبدهی ویژه، پارامترهای مهم هیدرودینامیکی در آبخوان آزاد می‌باشند. این دو پارامتر از روش‌های مختلفی قابل محاسبه هستند که مهمترین و معتبرترین روش در تعیین پارامترهای هیدرودینامیکی، استفاده از نتایج آزمون پمپاژ می‌باشد. در هر حال، به دلیل محدودیت‌هایی که در استفاده از نتایج آزمون پمپاژ وجود دارد، استفاده از روش‌های جایگزین مانند لا‌گ‌های حفاری، ظرفیت ویژه چاه، آزمون تک چاهی، روش‌های ژئوالکتریک و .... ضروری می‌باشد. با عنایت به عدم وجود تعداد کافی آزمایش پمپاژ در دشت مشهد، با استفاده از لاگ‌های حفاری موجود مقادیر قابلیت انتقال و آبدهی ویژه آبخوان آزاد این دشت محاسبه شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، مقادیر قابلیت انتقال در آبخوان دشت مشهد به روش لاگ حفاری از حدود 50 مترمربع بر روز تا حدود 255 مترمربع بر روز متغیر است، همچنین مقادیر آبدهی ویژه در این آبخوان از حدود 0.02 تا حدود 0.07 متغیر می‌باشد. مقایسه مقادیر قابلیت انتقال و آبدهی ویژه مربوط به نقاط مختلف آبخوان دشت مشهد با مقادیر بدست آمده از داده‌های آزمایش پمپاژ دارای دو مزیت مهم می‌باشد. اول اینکه تعداد لاگ‌های حفاری 26 مورد می‌باشد که در مقایسه با 3 مورد آزمایش پمپاژ موجود در دشت از اهمیت بیشتری برخوردار است. دوم اینکه مقادیر بدست آمده برای قابلیت انتقال و آبدهی ویژه با استفاده از لاگ‌ها حفاری در هر محدوده آبخوان کم و بیش یکسان می‌باشند، حال آنکه مقادیر قابلیت انتقال و آبدهی ویژه بدست آمده از داده‌های آزمایش پمپاژ در هر محدوده تغییرات زیادی را شامل می‌شود. علت اختلاف قابلیت انتقال و آبدهی ویژه بدست آمده از آنالیز داده‌های آزمایش پمپاژ می‌تواند به دلیل نادرستی داده‌های اولیه آزمایش پمپاژ و یا عدم دقت کافی در استفاده از آن‌ها مربوط شود.