چکیده: دشت مشهد یکی از مهم‌ترین دشت‌های خراسان رضوی می‌باشد که با کشیدگی شمال‌غرب-جنوب‌شرق توسط دو زون زمین‌شناسی بینالود (غرب و جنوب‌غرب) و کپه‌داغ (شمال و شمال شرق) احاطه شده است. قنات به عنوان یکی از راه‌های تامین آب شرب و کشاورزی در این منطقه بسیار ارزشمند است. لذا هدف از انجام این تحقیق ارزیابی خصوصیات هیدروژئولوژیکی و هیدروشیمی قنات‌های انتخابی دشت مشهد-چناران می‌باشد. بدین منظورسری زمانی آبدهی قناتها در یک دوره‌ی 50 ساله (1340-1391) بررسی شده است. همچنین خصوصیات کیفی قنات‌ها از طریق برداشت 21 نمونه آب و آنالیز شیمیایی آن‌ها ارزیابی شده است. نتایج نشان می‌دهد، روند عمومی سطح آب زیرزمینی در آبخوان مشهد بر اساس هیدروگراف معرف آبخوان، کاهشی بوده و بیشترین مقادیر افت در این آبخوان در حاشیه غربی روی داده است. تغییرات آبدهی قنات‌ها در طی دوره 50 ساله به دو دوره مبنا (از شروع دوره‌ی آماری تا زمان تصویب قانون توزیع عادلانه‌ی آب در سال 1361) و دوره فعلی (بعد از تصویب قانون تعیین تکلیف چاه‌های کشاورزی فعال فاقد پروانه‌ی بهره‌برداری در سال 1380 تا پایان دوره‌ی آماری) تفکیک شده که نتایج نشان دهنده‌ی کاهش آبدهی این قنات‌ها با زمان می‌باشد. بررسی عوامل موثر بر کاهش آبدهی نشان دهنده‌ی ارتباط بارش و آبدهی تا شروع دوره‌ فعلی می‌باشد. پس از این زمان تغییرات آبدهی نوسانات کمی نسبت به بارش نشان می‌دهد. بررسی تغییرات آبدهی و افت سطح ایستابی نشان دهنده‌ی تاثیر بیشتر افت در قنات‌های واقع در بخش میانی آبخوان بوده که این افت عمدتاً در اثر برداشت توسط چاه‌های بهره‌برداری می‌باشد. بررسی تاثیر پارامترهای مورفولوژیکی قنات‌ها بر آبدهی نشان می‌دهد مقادیر زیاد کاهش آبدهی در قنات‌های با کم‌ترین مقادیر عمق مادرچاه و طول قسمت آبده قنات روی داده است. بر اساس نمودار‌های کیفی قنات‌ها در دو گروه کربناته و سولفاته قابل تفکیک می‌باشد.کلیه قنات‌ها از کیفیت مناسبی برای مصارف کشاورزی برخوردارند.