چکیده: اکثر تونل‌ها بخصوص تونل‌های انتقال آب در بخش‌هایی از مسیرشان در زیر سطح آب زیرزمینی حفاری می‌شوند. در شرایطی که نفوذپذیری سنگ‌های میزبان تونل پایین باشد، میزان آب ورودی به داخل تونل کم بوده و مشکلات هیدروژئولوژیکی برای آبخوان‌های اطراف تونل کم خواهد بود. در صورتیکه سنگ میزبان تونل دارای تراوایی بالایی باشد، با حفاری تونل حجم زیادی از آب وارد فضای حفاری شده و این باعث پایین افتادن سطح آب زیرزمینی منطقه و در نتیجه تغییر در آبدهی منابع آب زیرزمینی منطقه عبور تونل می‌شود. همه مناطقی که تونل در زیر سطح آب زیرزمینی حفاری می‌شود، دارای پتانسیل هجوم حجم زیادی از آب به طور ناگهانی به داخل فضای حفاری نیستند. این پتانسیل در نقاطی وجود دارد که نفوذپذیری توده سنگ بالا باشد. این حالت در پهنه‌های گسلی نفوذپذیر و افق‌های کارستی اتفاق می‌افتد. منطقه مورد مطالعه در جنوب غربی شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. به منظور ارزیابی خصوصیات هیدروژئولوژیکی منطقه و تعیین ارتباط هیدرولیکی بین بخش‌های سطحی و عمیق (ناحیه عبور تونل) در ابتدا آمار و اطلاعات مورد نیاز از منطقه جمع‌آوری شد. به جهت مطالعات ساختاری کارهای صحرایی انجام شد. برای این منظور با توجه به برداشت‌های صحرایی در ایستگاه‌های مختلف وضعیت درزه‌ها و شکستگی‌ها در منطقه تعیین شد. با بررسی گمانه‌های اکتشافی حفر شده در مسیر، وضعیت سنگ‌شناسی و ترتیب قرارگیری واحدهای چینه‌شناسی منطقه نیز تعیین گردید. بر اساس نتایج هیدروژئوشیمیایی بدست آمده از گمانه‌ها و منابع زیرزمینی منطقه، منشاء آب‌های زیرزمینی مشخص شده است. با توجه به سنگ‌شناسی در قسمت‌های مختلف مسیر و همچنین با استفاده از نتایج بدست آمده از آزمایش‌های لوژان و پمپاژ، نفوذپذیری هر بخش مشخص شده است. علاوه بر تعیین وضعیت چینه‌شناسی در منطقه، با اطلاعات گمانه‌ها در اعماق مختلف تراوایی بررسی شده است. در مطالعات هیدروژئولوژیکی با توجه به پیزومترهای موجود در منطقه جهت عمومی جریان آب‌های زیرزمینی نیز تعیین شده و نقشه هم‌پتانسیل منطقه نیز ترسیم شده است. با توجه به مشخص شدن واحدهای سنگی و سازندهای مختلف منطقه، و میزان نفوذپذیری آنها و تفسیر عوامل ساختاری، مناطق بحرانی از نظر هجوم آب زیرزمینی و ارتباط هیدرولیکی بین بخش‌های سطحی و مناطق اطراف مسیر عبور تونل مشخص شده است. در کل، منطقه مورد مطالعه به 7 پهنه (3 آبخوان کارستی و 4 آبخوان آبرفتی) تقسیم‌بندی شده است. نتیجه این مطالعات نشان می‌دهد که در نقاطی مانند پهنه‌های گسلی و افق‌های کارستی نسبت به مناطق آبرفتی و با نفوذپذیری پایین، توده سنگ نفوذپذیری بالایی داشته و احتمال هجوم مقادیر زیاد آب زیرزمینی به سمت تونل بیشتر است. این مطالعات نشان می‌دهند در آبخوان‌های کارستی با توجه به نفوذپذیری زیاد و یکی بودن منبع تغذیه منابع زیرزمینی سطحی و عمیق‌تر و همچنین با توجه به وجود تعداد زیاد شکستگی و پهنه‌های خرد شده در این قسمت‌ها احتمال ارتباط هیدرولیکی بین دو بخش سطحی و عمیق زیاد بوده، در حالی که در سایر مناطق با توجه به نفوذپذیری کم و متفاوت بودن ترکیب شیمیایی آب، احتمال مجزا بودن منبع تغذیه آنها زیاد است.