چکیده: هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی آلودگی و بررسی گونه‌سازی عناصر بالقوه سمّی در رسوبات رودخانه کارون در محدوده‌ی شهر اهواز می‌باشد. به این منظور تعداد 14 نمونه از رسوبات سطحی (5-0 cm) جمع‌آوری شد. پس از هضم اسیدی نمونه‌ها، غلظت کل عناصر اصلی و جزئی توسط دستگاه ICP-OES تعیین گردید. همچنین به منظور بررسی گونه‌سازی و جزءبه‌جزء شدگی عناصر بالقوه سمّی از روش استخراج ترتیبی 5 مرحله‌ای استفاده شد. داده‌های بدست آمده با استفاده از ضرایب ژئوشیمیایی تجزیه تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که pH رسوبات در محدوده‌ی خنثی تا قلیایی قرار دارد. میزان ماده آلی در رسوبات رودخانه کارون در محدوده‌ی 0/4 تا 4/9 درصد متغیر است. ظرفیت تبادل کاتیونی نمونه‌ها در محدوه‌ی 5/4 تا 12/6 میلی‌اکی‌والان بر 100 گرم متغیر است. همچنین مقایسه غلظت عناصر بالقوه سمّی در رسوبات رودخانه کارون با استانداردهای جهانی نشان می‌دهد که میانگین غلظت کروم در رسوبات رودخانه کارون بالاتر از استانداردهای جهانی است. با توجه به مقادیر ضریب غنی‌شدگی کروم و کادمیم دارای غنی‌شدگی متوسط می‌باشد و سایر عناصر در رده‌ی فاقد غنی‌شدگی تا غنی‌شدگی اندک قرار دارند. بر اساس مقادیر ضریب زمین‌انباشت، رسوبات رودخانه کارون از نظر کیفیت زیست محیطی در رده غیر آلوده تا کمی آلوده قرار دارند. براساس نتایج بدست آمده از روش استخراج ترتیبی 78 درصد مس، 77/6 درصد سرب، 61/8 درصد کادمیم، 73 درصد روی، 65/8 درصد نیکل، 85/8 درصد آرسنیک، 60/9 درصد کروم، 69/5 درصد آهن و 96 درصد منگنز در فازهای غیر باقی‌مانده قرار دارند، بنابراین این عناصر در رسوبات رودخانه کارون زیست‌دسترس‌پذیر می‌باشند. همچنین بر اساس ضریب تحرک عناصر، عناصر کادمیم، منگنز، سرب و روی نسبت به سایر عناصر دارای تحرک و زیست‌دسترس‌پذیری بالاتری هستند