چکیده: یکی از موضوعات مهم در هیدروژئولوژی بررسی وجود یا عدم وجود ارتباط هیدرولیکی آبخوان های کارستی با آبخوان های آبرفتی مجاور آن ها می باشد. در این تحقیق، سعی شده است که این موضوع در منطقه کوه دوقرال مورد بررسی قرار بگیرد. منطقه مورد مطالعه در استان کرمانشاه و در 30 کیلومتری شمال شهر کرمانشاه واقع شده است. دشت بیلوار در شمال شرق و دشت میان دربند در جنوب غرب محدوده مورد مطالعه به ‌وسیله ارتفاعات آهکی موجود (کوه دوقرال) از یکدیگر تفکیک شده است. محدوده مورد نظر در مرز دو زون مهم ساختمانی ایران، یعنی زون زاگرس رورانده و سنندج - سیرجان واقع شده و دارای روند کلی شمال غربی – جنوب شرقی است. گسل اصلی زاگرس در مرز جنوبی منطقه مورد مطالعه قرار گرفته که تأثیر بسیار زیادی بر وضعیت زمین ساختاری منطقه داشته است. عمده واحد های سنگی منطقه آهک‌های توده ای سازند بیستون هستند که ارتفاعات کوه دوقرال را تشکیل می دهند. بررسی ژئومورفولوژیکی کوه دوقرال نشان می-دهد که در منطقه عوارض سطحی کارست مانند کارن ها، فروچاله ها، دره‌های خشک، چاه های کارستی، فضا های انحلالی، گودی های مسدود و غار ها وجود دارند که نشان دهنده توسعه نسبتاً بالای کارست در منطقه است. علاوه بر این، ضرایب بده در چشمه های کارستی مهم منطقه در حدود 0.02 الی 0.05 می باشند که این مقادیر نسبتاً بالا تأیید کننده توسعه کارست در منطقه می باشد. با توجه به نقشه هم پتانسیل، هیدورگراف واحد دشت و بررسی های هیدروژئوشیمیایی، مشاهده می-شود که در دشت بیلوار گرادیان هیدرولیکی به سمت مرز آبخوان آبرفتی با آهک ها می باشد و مقادیر هدایت الکتریکی و یون های اصلی به سمت مرز فوق افزایش پیدا می کنند و در نتیجه آبخوان کارستی کوه دوقرال آبخوان آبرفتی دشت بیلوار را تغذیه نمی کند و بین آن ها ارتباط هیدرولیکی وجود ندارد. برعکس، در دشت میان دربند گرادیان هیدرولیکی از مرز آبرفت و آهک به سمت داخل دشت می باشد و در این جهت مقادیر هدایت الکتریکی و یون های اصلی افزایش می یابد که به وضوح نشان می دهد که آبخوان کارستی کوه دوقرال آبخوان آبرفتی دشت میان دربند را تغذیه می کند.