چکیده: منطقه مورد مطالعه در محدوده جنوب غرب دامغان و بین طول های جغرافیایی 54°00' تا54°15' شرقی و عرض های جغرافیایی36°00' تا 36°15' شمالی واقع شده است. شهرستان دامغان با متوسط بارندگی سالانه حدود 120 میلی متر و دمای متوسط سالانه 17 درجه سانتی گراد در سال، دارای اقلیم خشک بوده و بنابراین منابع آب زیرزمینی از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. یکی از راه های بسیار مناسب بهره برداری از آب های احداث قنات ها است. جنوب غرب دامغان یکی از مناطقی است که تعداد پنج رشته قنات فعال را شامل می شود. این قنات ها شامل قنات های فیخار، حاجی آباد، کلاته داوود، رومنان و شوکت آباد هستند. در این تحقیق، خصوصیات کمی و کیفی این قنات ها به صورت ماهانه و در یک دوره یک ساله اندازه گیری شده است. برای تمام قنات ها مقادیر هدایت الکتریکی، pH و دبی در محل نمونه برداری، و میزان کاتیون ها و آنیون های اصلی در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. نتایج بدست آمده بیانگر این است که رفتار هیدروژئولوژیکی و هیدروژئوشیمیایی این قنات ها با هم کم و بیش متفاوت است. در بین قنات های مورد مطالعه، قنات فیخار که نوعی چشمه قنات نیز می باشد، به دلیل تغذیه از آهک های کارستی سازند لار دارای کمترین هدایت الکتریکی (حدود 300 میکروموس بر سانتی متر) است. بقیه قنات ها دارای هدایت الکتریکی حدود 1500 تا 1800 میکروموس بر سانتیمتر می باشند که به دلیل وجود سازند های مخرب کیفیت و بالا بودن املاح محلول در آبرفت های منطقه است. هم چنین، تغییرات دبی نشان می دهد که چشمه قنات فیخار تحت تاثیر تغذیه از آهکهای کارستی سازند لار، بیشترین دبی و قنات های رومنان و شوکت آباد که قناتهای دشتی هستند به علت تغذیه کمتر، دارای کمترین مقدار دبی هستند. تیپ آب در چشمه قنات فیخار از نوع بیکربناته کلسیک و در بقیه قنات ها از نوع کلروره سدیک می باشد. علاوه بر این، بر اساس نمودار پایپر، یک تفاوت قابل توجه هیدروژئوشیمیایی بین قنات های منطقه به وضوح قابل مشاهده است. این تفاوت هیدروژئوشیمیایی در نمودار نیمه لگاریتمی شولر هم کم و بیش مشهود است.