چکیده: منطقه مورد مطالعه در محدوده میامی و در 65 کیلومتری شرق شاهرود و در طول جغرافیایی '23 ˚55 تا '45 ˚55 و عرض جغرافیایی '16 ˚36 تا '25 ˚36 واقع شده است. میامی در بخش انتهایی شمال شرق ایران مرکزی قرار دارد و دارای آب و هوای خشک تا نیمه خشک است. به علت بارندگی کم و هوای گرم، جریان سطحی در منطقه وجود ندارد و آب مورد نیاز مردم از آب های زیرزمینی می باشد. در حاشیه دشت ها و مناطق مرتفع تر قنات ها مهم ترین روش استخراج آب های زیرزمینی می باشند. در این تحقیق به منظور ارزیابی خصوصیات کمی و کیفی قنات های منطقه میامی، ده رشته قنات مختلف (زیدر، ابراهیم آباد، میامی، پنفتنی، آب مرجان، محمدآباد، جودانه، کال سپیدار، نرم پشته و ارمیان) برای یک دوره یک ساله مورد بررسی قرار گرفت. برای تمام قنات ها مقادیر هدایت الکتریکی، درجه حرارت آب، اسیدیته و دبی در محل نمونه برداری و میزان کاتیون ها (سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و آنیون ها (کلر، سولفات، کربنات، بی کربنات و نیترات) در آزمایشگاه اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که مقادیر هدایت الکتریکی و غلظت یون ها به طور قابل توجهی تحت تاثیر لیتولوژی سازندها و رسوبات موجود در منطقه می باشد. به منظور ارزیابی کیفیت آب قنات های منطقه، نمودارهای استیف، پایپر، ویلکوکس و شولر رسم شدند. با توجه به نمودارهای رسم شده، ملاحظه می شود که تیپ آب قنات های مطالعه شده در لیتولوژی های مختلف متفاوت بوده است. تغییرات دبی در قنات های مختلف تفاوت قابل توجهی را شامل می شود که تابعی از عوامل مختلفی مانند حوضه آبگیر قنات، تراوایی، ساختمان قنات و ... می باشد. علاوه براین، به منظور ارزیابی آلودگی بیولوژیکی آب، چهار نمونه آب از مظهر بعضی از قنات های منطقه (ابراهیم آباد، میامی، محمدآباد و جودانه) برداشته شد و به آزمایشگاه انتقال یافت تا مورد آزمون MPN قرار گیرد. نتایج این آزمایش نشان داد که تمامی قنات-های مورد آزمایش تا اندازه ای آلودگی بیولوژیکی داشتند که دلیل آن احتمالاً باز بودن دهانه چاه ها و نشت فاضلاب های خانگی به کوره قنات می باشد.