چکیده: نهشته بوکسیت تاش در 40 کیلومتری شمال غرب شاهرود در فاصله مختصاتی بین طول های ′41-°54 تا ′48-°54 شرقی و عرض های ′32-°36 تا ′37-°36 شمالی در استان سمنان قرار دارد و از دیدگاه زمین شناسی ایران در زون ساختاری البرز شرقی واقع شده است. مهمترین سازند های محدوده معدنی در محدوده سنی کربنیفر زیرین تا ژوراسیک میانی شامل: مبارک، درود، روته، الیکا و شمشک می باشند. بوکسیت زایی بعد از فاز کوهزایی سیمرین پیشین بر اثر فرسایش و هوازدگی بازالت های قاعده شمشک، همزمان با نهشته شدن مولاس های سازند شمشک، به سن تریاس فوقانی ایجاد شده است. تکتونیک و ساختار منطقه متأثر از گسلش و چین-خوردگی هایی است که عموماً دارای روند شمال شرقی – جنوب غربی و شرقی – غربی می باشد. بر اساس مطالعات صحرایی مرز پایینی بوکسیت به صورت ناپیوستگی فرسایشی روی کارست های الیکا و مرز بالایی آن به صورت ناپیوستگی همشیب تا کمی زاویه دار توسط سازند شمشک پوشیده شده است. بررسی مقاطع نازک نشان می-دهد که کانسنگ مورد مطالعه حاوی بافت های اوئیدی، پیزولیت آلوژن، پلیتومورفیک، کلوفرمی و انحلال فشارشی می‌باشد که نشان از خاستگاه نیمه درجازا دارد. همچنین با بررسی مقاطع صیقلی کانی های پیریت، کالکوپیریت، گوتیت و هماتیت شناسایی شد. بررسی کانی شناسی انجام شده به روش پراش پرتو ایکس منجر به شناسایی کانی های دیاسپور، بوهمیت، کائولینیت، هماتیت، شاموزیت، آناتاز و کوارتز گردید. براساس شواهد بافتی و کانی شناسی این نهشته به چهار واحد مجزا شامل لایه کائولینیتی زیرین، بوکسیت شیلی، بوکسیت سخت و واحد کائولینیتی بالایی قابل تقسیم است. آنالیز نمونه‌های کانسنگ با روش فلورسانس پرتو ایکس و محاسبه ضریب تجمع عناصر کمیاب و شاخص های ژئوشیمیایی به همراه شواهد زمین شناسی مشخص کننده سنگ منشأ با خصوصیات مافیک تا حد وسط می‌باشد. تغییرات ثانویه در این کانسار ناشی از فرایند های اپی ژنتیک مانند آهن شویی و سیلیسی شدن مجدد می باشد. با توجه به مدل پیدایشی پیشنهادی، تحت شرایط اقلیمی مناسب حاکم بر ناحیه در اوایل تریاس پسین ملافیر های موجود در منطقه دچار هوازدگی و فرسایش شده و خاک های بوکسیتی ایجاد شده ی ناشی از آنها در مسافت های کوتاه حمل و در حفرات کارستی سازند الیکا جایگیری نموده، و طی مرور زمان افق بوکسیتی مورد مطالعه تشکیل شده است.