چکیده: دشت قوچان- شیروان بزرگترین و مهمترین حوضه آبگیر رودخانه اترک می باشد، که از سال 1366 جزو دشتهای ممنوعه استان خراسان محسوب می‌شود. به سبب وضعیت هیدروژئولوژیکی دشت و افت سطح آب طی دو دهه اخیر، ارتباط هیدرولیکی آبخوان از منطقه برزل آباد قطع و آبخوان مزبور به دو آبخوان شیروان و قوچان تفکیک شده است. مدلهای ریاضی به عنوان یک ابزار مهم در مدیریت منابع آبهای زیرزمینی و برداشت صحیح از این ذخایر مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور بهینه سازی پارامترهای هیدرولیکی آبخوان شیروان و بررسی تأثیر شبکه آبیاری سد بارزو بر تغذیه آبخوان و همچنین رفتار آبخوان با اعمال گزینه های مدیریتی مختلف، این آبخوان با استفاده از مدل PMWIN شبیه سازی گردید. در همین راستا پس از گرد آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز، مدل تهیه و اطلاعات اولیه در آن وارد گردید. مدل تهیه شده برا ی آذر 1382 تحت شرایط پایدار اجرا و هدایت هیدروریکی و ضریب هدایت مرزها کالیبره گردید. بعد از واسنجی مدل در حالت پایدار، این کار در حالت ناپایدار نیز انجام و ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان از قبیل آبدهی ویژه، مقدار تغذیه و تخلیه بهینه برای سال آبی83-1382 تعیین گردید. در مرحله صحت سنجی، با استفاده از داده های مشاهده ای دو سال آبی 84-1383 و 85-1384 مدل اجرا و نتایج حاصل از مدل با شرایط معلوم و حاکم بر آبخوان مورد مقایسه قرار گرفت. واسنجی مدل برای این دو سال نشان داد که مدل قابلیت پیش بینی دقیق مقادیر سطح آب را دارا می باشد. پس از حصول اطمینان به مدل ساخته شده از نتایج آن برای مدیریت آبخوان استفاده شد. بر اساس نتایج مدل، بیلان آبخوان برای سه سال واسنجی روندی افزایشی داشته که علت آن گسترش شبکه آبیاری سد و افزایش بارندگی می باشد. برای بررسی تأثیر شبکه آبیاری سد بر بخشهای مختلف آبخوان، منطقه مورد مطالعه به سه منطقه شرقی، مرکزی و غربی تقسیم گردید. مدل هر یک از این مناطقرا به عنوان یک سیستم مجزا در نظر گرفته و بیلان را برای هر کدام به طور جداگانه محاسبه نمود. پس از محاسبه بیلان برای هر یک از مناطق مشخص گردید که دو منطقه شرقی و غربی همچنان دارای کسری مخزن بوده و بیلان سالانه منفی دارند در حالیکه بیلان بخش مرکزی در هر سه سال مثبت می باشد.