چکیده: چارچوب سنتی برای مسائل بهینه‌سازی خطی فازی، که از مدل max-min ارائه شده توسط زیمرمن الهام گرفته شده است، از اصل توسعه بلمن-زاده برای تجمیع تمام مجموعه‌های فازی که هم نشان‌دهنده محدودیت‌های فازی و هم نشان‌دهنده توابع هدف فازی هستند، استفاده کرده است. در این پایان‌نامه مسئله برنامه‌ریزی خطی چندهدفه فازی (FMOLP) را از دیدگاه مدل‌بندی اولویت مورد بررسی قرار می‌دهیم. مسائل برنامه ریزی خطی چندهدفه انعطاف‌پذیر هم از دیدگاه دوقطبی بررسی می‌شوند. دوقطبی بودن به ما اجازه می‌دهد که بین اولویتهای مثبت و منفی تفاوت قائل شویم. اولویتهای منفی نشان می‌دهند که چه چیز غیرقابل‌قبول است درحالیکه اولویتهای مثبت محدودیت کمتری دارند و بیان می‌کنند که چه چیز مطلوب است. محدودیت‌های انعطاف‌پذیر در یک مسئله برنامه‌ریزی خطی چندهدفه فازی به عنوان اولویتهای منفی برای توصیف اینکه چه چیزی تا حدودی مجاز است، درنظر گرفته شده است درحالیکه توابع هدف در مسئله به عنوان اولویتهای مثبت برای توصیف رضایتمندی چیزی که مطلوب است در نظر گرفته شده‌اند. این رویکرد مارا قادر می سازد تا مجموعه‌های فازی را که نشان‌دهنده محدودیتها و توابع هدف هستند به‌طور جداگانه مدیریت کنیم و آنها را از راههای مختلف ترکیب کنیم. مفهوم جواب بهینگی پارتو برای مسائل MOFLP تعیین شده است و رویکردی ارائه شده است که یک جواب با بالاترین درجه شدنی بودن برای مسائل MOFLP استخراج کند. جواب بهینه مسائل FMOLP یکی از مواردی است که ترکیب فصلی اولویتهای مثبت وزنی را ماکزیمم می‌کند، مشروط بر اینکه اولویتهای منفی ترکیب شده از طریق عطف برآورده شوند.