چکیده: در تحلیل بقا‏، معمولا فرض می‌شود که هر واحد‏، پیشامد مورد نظر را در صورت مشاهده طی مدت طولانی‏، تجربه می‌کند. با این حال می‌توان به صراحت فرض کرد که نسبت ناشناخته‌ای از جمعیت هرگز پیشامد مورد آزمایش را تجربه نخواهند کرد و به اصطلاح شفایافته محسوب می‌شوند. مدل‌های زمان پیشرفت‏، زیررده‌ای از مدل‌های بقای شفایافته هستند که این ویژگی را در نظر می‌گیرند.‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ رهیافت‌های متعددی برای تعیین تابع توزیع این مدل ارائه شده‌اند که یکی از آن‌ها رهیافت مدل مخاطرات متناسب کاکس است. در این پایان‌نامه از یک رهیافت نیمه‌پارامتری برای مدل‌بندی تابع بقا استفاده شده‌ و اثرات ناپارامتری در آن با ‎‎‎P-اسپلاین‌ها‎ مدل‌بندی شده‌اند. هم‌چنین دیدگاه استنباط بر مبنای مکتب بیزی است. مسأله شناسایی‌پذیری مدل هنگامی‌که طول زمان مطالعه به ‌اندازه کافی طولانی نباشد‏، مورد بحث قرار گرفته شده است. دقت مدل پیشنهادی با استفاده از شبیه‌سازی مورد ارزیابی قرار گرفته و کاربرد مدل بر اساس داده‌های حاصل از یک آزمایش بالینی نمایش داده ‌شده است.