چکیده: کیفیت تصاویر در زمینه های مختلف کاربردی از جمله تصاویر پزشکی، تصاویر ماهواره ای، تصاویر صنعتی و تصاویر بیومتریکی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر این اساس، استفاده از روش های مختلف بهسازی تصویر در داشتن تصاویری با کیفیت بالاتر، ضروری به نظر می رسد. در این پایان نامه، پیشنهاد جدیدی برای چگونگی بهبود کیفیت تصویر ارائه شده است و در آن نگرش جدیدی در مورد نحوه اعمال روش های بهسازی بر روی تصاویر مطرح شده است. هنگام تهیه یک تصویر ویژگی هایی مانند شدت روشنایی صحنه و قابلیت بازتابش اجسام بر تصویر حاصل، تاثیر می-گذارند. اثر هر یک از این ویژگی ها بر تصویر حاصل را می توان به کمک فیلتر همومورفیک به عنوان یک مولفه یا تصویر جداگانه ای در نظر گرفت و مورد بررسی قرار داد. به طور کلی، پیکسل های یک تصویر به گونه ای مقدار می گیرند که متناسب با شدت روشنایی نقطه مربوطه در صحنه و قابلیت انعکاسی آن نقطه از جسم می باشند. بر این اساس، در این پایان نامه نشان داده می شود که خرابی یک تصویر ممکن است ناشی از هر یک از مولفه های شدت روشنایی و یا قابلیت انعکاسی باشد و انواع مختلف خرابی تصویر، روی مولفه شدت روشنایی و مولفه بازتابش تصویر تاثیر متفاوتی می گذارند. برخلاف روش های معمول که به ازای هر نوع خرابی، فرایند بهسازی و اصلاح را روی تصویر اصلی انجام می دهند، در این پایان نامه، بهسازی باتوجه به نوع خرابی بر روی مولفه های تصویر انجام می گیرد. با توجه به نتایج بدست آمده و مقایسه ی آن ها با نتایج روش های بهسازی موجود، می توان به صراحت بیان کرد که بهسازی تصویر بر اساس روش ارائه شده، نتایج مطلوب تری نسبت به بهسازی مستقیم تصویر اصلی با روش های موجود دارد.