چکیده: طبق تحقیقاتی که در کشورهای توسعه یافته انجام گرفته است طراحی واحدهای همسایگی بر روی فعالیت بدنی ، سبک زندگی ، سلامت و به طور کلی بهزیستی انسان تاثیر می گذارند با این وجود تعداد محدودی مطالعات در منطقه خاورمیانه وجود دارد که انواع طراحی واحدهای همسایگی و شکل شهری و رابطه میان آن با فعالیت بدنی و سلامت و بهزیستی را بررسی کرده باشند با توجه به کمبود اطلاعات در این زمینه در شهر مشهد در این پژوهش سعی بر آن است تا رابطه بین پیاده مداری ، فعالیت بدنی، سلامت و بهزیستی بزرگسالان در شهر مشهد به عنوان یکی از شهرهای بزرگ ایران و خاورمیانه بررسی شود. به این ترتیب در این پژوهش سه نوع طراحی واحدهای همسایگی در سه منطقه از شهر مشهد با ویژگی های متفاوت انتخاب شده و میزان پیاده روی و اثرات آن بر فعالیت بدنی و بهزیستی و سلامت افراد مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی رابطه میان ویژگی‌های واحد همسایگی پیاده مدار ، فعالیت بدنی، سلامت و بهزیستی نظرسنجی در سه منطقه شهر مشهد انجام شده است. سوالات پژوهش بدین ترتیب هستند: 1. آیا تفاوت معنی داری در میزان بهزیستی بزرگسالان و اشکال مختلف شهری در شهرهای بزرگ ایران وجود دارد؟ 2. آیا تفاوت معنی داری در میزان فعالیت بدنی و سلامتی بزرگسالان و اشکال مختلف شهری در شهرهای بزرگ ایران وجود دارد؟ 3. متغیرهای ارتباط فردی، اجتماعی-اقتصادی، شکل شهر، سبک زندگی چه میزان با بهزیستی بزرگسالان هم بستگی دارد؟ در این پژوهش روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و فراوانی متغیرهای دموگرافیکی به کار گرفته شده است، تمام داده های کیفی حاصل از پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss به داده های عددی تبدیل شده است. با توجه به پژوهش پیش رو می‏توان چنین نتیجه گیری کرد که هر چه ساختار شهری مناسب تر باشد میزان بهزیستی نیز در آن افزایش می‏یابد. همچنین با افزایش کیفیت ساختار شهری، میزان فعالیت بدنی و سلامتی نیز افزایش می‏یابد و بالعکس، کاهش ساختار مناسب شهری می‏تواند میزان فعالیت بدنی و سلامتی را کاهش دهد. در ادامه می‏توان چنین نتیجه گرفت که به کارگیری کیفیت بیشتر در سبک زندگی، منجر به افزایش محسوسی در میزان بهزیستی می‏شود و بالعکس با کاهش کیفیت سبک زندگی، میزان بهزیستی نیز کم می‏شود.