چکیده: ایمنی عابر پیاده همواره یک چالش سلامت عمومی می باشد. هر ساله افراد زیادی در تصادف با خودروها حین عبور از خیابان، دچار جراحت و یا مرگ می شوند. این امر به خصوص در نزدیکی مکان های عمومی مانند مدارس و یا مساجد و پارک ها شدت می یابد. سرعتکاه ها یکی از وسایل فیزیکی رایج در معابر می باشند تا به وسیله آن ها سرعت وسایل نقلیه کاهش یابد و در نتیجه آن امنیت و جابجایی عابرین پیاده به خصوص روی خطوط عابر پیاده بهبود یابد. در این پژوهش به بررسی یکی از ابزار کنترل سرعت که در سرتاسر دنیا از آن استفاده می شود پرداخته می شود. سرعتکاه ها در کشور ما نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، اما در نصب بسیاری از آن ها استانداردهای جهانی در مورد مکان و نحوه مناسب نصب رعایت نشده که همین امر باعث کم اثر بودن این ابزار در کنترل سرعت وسایل نقلیه شده است. هدف این مطالعه بررسی و به چالش کشیدن سرعتکاه ها در شرایط بارانی می باشد. در حین بارندگی معابر خیس شده و دید راننده ها کمتر می-شود. همچنین بر روی رفتار عابرین پیاده اثرگذار است. نتایج نشان می دهد رابطه ایمنی با فاصله بین سرعتکاه و خط عابر یک رابطه مستقیم نیست و فاصله متوسط 10 متری بین سرعتکاه و خط عابر بیشترین امنیت را برای عابر، چه در روز عادی و چه در روز بارانی، به همراه دارد و باران گرچه باعث تغییر در رفتار کاربر راه می شود؛ اما تاثیری در تغییر اولویت بندی گذرگاه های عابر پیاده از لحاظ ایمنی ندارد.