چکیده: کودکان، آینده‌سازان و سرمایه‌های اصلی هر جامعه‌ای هستند. بنابراین توجه به مشکلات و کمبودهای کودکان پرورشگاهی بسیار حائز اهمیت خواهد بود. هر کودک برای زندگی به محیطی امن که در آن احساس راحتی و آرامش کند، نیازمند است. او برای رشد و پروش استعدادها و توانایی‌های بالقوه‌اش، باید در شرایط زیستی مناسبی به سر ببرد تا بتواند با خاطری آرام به پرورش روح و جسم خود بپردازد. مطالعات صورت گرفته نشان می‌دهد که این کودکان در فضاهایی زندگی می‌کنند که به لحاظ معماری و نوع فعالیت، متناسب با نیازها و خواسته‌های حقیقی آن‌ها نیست. اگرچه در اکثر این فضاها شرایط بهداشتی و ظاهری به‌صورت کامل رعایت شده است اما کمبودهای قابل‌توجهی در حوزه‌ی نیازهای عاطفی و روحی آن‌ها قابل ‌مشاهده است. آنچه که همیشه در ساخت مکان‌های پرورشی و مراکز اقامتی کودکان بی‌سرپرست از آن غفلت می‌شود، توجه به محیط زندگی و تأثیراتش بر زندگی کودکان است. عدم ارتباط صحیح کودکان بی‌سرپرست با یکدیگر در محیط‍‌های زندگی و نبود احساس تعلق به محیط زندگی از دیگر اثرات فقدان طراحی مناسب برای کودکان بی‌‎سرپرست است. آنچه که این پژوهش به دنبال آن است، شناخت صحیح از عواطف و احساسات کودکان بی‌سرپرست دربازه سنی کودکی میانی (بازه سنی 7 تا 12 سال) و طراحی فضای زندگی متناسب با نیازهای آنان است.