چکیده: روند رو به رشد شهر نشینی و ضرورت تأمین زمین مناسب جهت تهیه مسکن، افزایش کارخانه ها و شهرک های صنعتی، کاهش مساحت اختصاص یافته به فضای سبز در شهرها و... از جمله عواملی هستند که در شهرهای مدرن مصرف بی رویه منابع انرژی و به تبع آن مشکلات زیست محیطی فراوانی نظیر آلودگی هوا، ایجاد جزایر گرمایی، افزایش گازهای گلخانه ای و... را ایجاد کرده اند. در دهه های اخیر افزایش آگاهی نسبت به مسائل محیط زیست منجر به استفاده از معیارهای پایداری در طراحی سیستم های شهری و ساختمان شده است. در این میان توجه به گیاهان و افزایش فضای سبز از جمله مهم ترین راه حل های پیشنهادی برای تحقق معماری سبز و کاهش معضلات زیست محیطی محسوب می گردد. با توجه به حجم بالای ساخت و ساز در شهرها، امروزه نمای ساختمان ها بیشترین امکان و ظرفیت را برای کاشت گیاهان و ایجاد سیستم های سبز عمودی دارا می باشند. سیستم های سبز عمودی به عنوان ابزاری کارآمد سبب ارتقای فضاهای شهری از نظر اجتماعی و زیست محیطی گردیده و همچنین با بهبود عملکرد حرارتی ساختمان ها باعث کاهش مصرف انرژی شده است. در پژوهش حاضر ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به ارائه مطالبی در باب معرفی انواع سیستم های سبز و کارآیی و ملاحظات اجرایی آن ها پرداخته شده است. در ادامه با هدف بررسی تاثیر این سیستم ها بر عملکرد حرارتی ساختمان ها، یک نمونه دیوار سبز ایجاد و بر روی دیوارهای جنوبی و غربی یک ساختمان مسکونی در شهر شاهرود نصب گردیده است. در یک مقایسه تطبیقی با دیوار بدون پوشش گیاهی مشخص شد که سیستم های سبز عمودی تاثیر قابل ملاحظه ای در کاهش دمای سطح خارجی دیوار و همچنین کاهش نوسانات دمایی دیوار دارند. به طوری که دیوار سبز مورد آزمایش در این پژوهش میانگین حداکثر دمای سطح خارجی را به میزان 13 درجه در جهت جنوبی و حدود 19 درجه در جهت غربی کاهش داده است.