چکیده: مدیریت بحران‌ها و مخاطرات یکی از مهمترین مباحث موجود در سازمان‌های خدماتی، به ویژه بخش مراقبت‌های بهداشتی و درمانی می‌باشد. پس از وقوع بحران‌های طبیعی و یا انسانی ، تقاضا برای امدادرسانی به آسیب دیدگان و مصدومین افزایش می‌یابد. بیمارستان‌ها اساسی‌ترین نقش در جهت مرتفع سازی چنین تقاضاهایی را بر عهده دارند و بنابراین می‌بایست توانایی خود را در ارائه پاسخی سریع و مناسب به چنین وقایعی تقویت نمایند. یک پیش‌نیاز اساسی به منظور حصول این سطح از پاسخگویی، چابکی می‌باشد. لذا این مطالعه در صدد معرفی و به کارگیری یک چهارچوب جدید و یکپارچه به منظور ارزیابی سطح چابکی بیمارستانها در مدیریت بحران می‌باشد. بدین منظور، بر اساس چهار مرحله چرخه مدیریت بحران، یک چارچوب چابکی بیمارستان که روابط میان عوامل چابکی بیمارستان و مراحل مدیریت بحران را مشخص می‌کند، ارائه شده است. همچنین، یک رویکرد نوین مبتنی بر تکنیک فلوسورت، از طریق ادغام این تکنیک با نظریه مجموعه‌های فازی نوع-2 فاصله‌ای نیز پیشنهاد می‌گردد. از این رویکرد به منظور ارزیابی و طبقه بندی 30 بیمارستان از بیمارستان‌های شهر تهران که تمایل به بهبود سطح چابکی خود داشتند، استفاده می‌گردد. در این تحقیق، از حدود کنترل (UCL-LCL) به منظور تعیین طبقات تکنیک فلوسورت استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که 40% بیمارستان‌ها در محدوده تا (بهترین و بدترین طبقات) قرار می‌گیرند. نتایج همچنین توانایی رویکرد پیشنهادی در ارزیابی و طبقه بندی بیمارستان‌ها بر اساس معیارهای چابکی را تایید نموده و یک تحلیل جغرافیایی را در مورد بیمارستان‌ها ارائه می‌کند. توضیحاتی نیز در مورد اقدامات لازمه برای بیمارستان‌های تعلق یافته به هر یک از گروه‌ها طرح می‌شود.