چکیده: زمینه و هدف: فوتبال با حوادث و شرایط بحرانی غریبه نیست و با بحران های متعددی با ماهیت و ابعاد مختلف مواجه بوده است. فراوانی بحران در فوتبال به قدری بالا و متنوع است که توجه دائمی مدیران و مسئولان سازمان ها و باشگاه ها را برای مدیریت آنها می طلبد. لذا پژوهش حاضر با هدف تحلیل و طراحی مدل مدیریت لیگ برتر فوتبال ایران انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف توسعه‌ای، از نظر جهت گیری اکتشافی و از نوع آمیخته (کیفی-کمّی) است. بخش کیفی به روش نظریه داده بنیاد (گراندد تئوری) و با رویکرد گلیزر و بخش کمّی با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره انجام شد. جامعة آماری در بخش کیفی شامل اعضای فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، باشگاه ها، هیأت های فوتبال، متخصصان دانشگاهی، مسئولان امنیتی، داوران، بازیکنان، مربیان و هواداران بود. روش نمونه گیری در بخش کیفی ابتدا به صورت هدفمند بود و در ادامه از روش نمونه‌گیری نظری استفاده شد (44 نفر). نمونه آماری پژوهش در بخش کمّی (10 نفر) نیز اغلب از میان مصاحبه شوندگان در بخش کیفی بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری داده در بخش کیفی مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته و در بخش کمّی پرسش نامه مقایسات زوجی بود. تحلیل داده ها در بخش کیفی با سه مرحله کدگذاری باز، محوری و نظری و در بخش کمّی با تکنیک دیمتل انجام شد. یافته ها: برآیند تحلیل 705 مفهوم اصلی ظاهر شده در این پژوهش، ۸3 مقوله بود. این مفاهیم با تحلیل های بعدی به ویژه تحلیل-های مربوط به انتخاب مقوله مرکزی چگالی سازی شده و به ۸ مقوله متراکم بحران مالی، بحران حقوقی، بحران هواداری، بحران داوری، بحران مدیریتی، بحران فنی، پیامدها و راه حل ها تقلیل یافت. با مقایسه مستمر مفاهیم اصلی، مقوله ها، یادنوشت های نظری و توجه به ملاک مقوله مرکزی، بحران مدیریتی لیگ برتر به عنوان مقوله مرکزی در نظر گرفته شد. در نهایت پس از یکپارچه سازی و ارتباط دادن مقوله های پژوهش مدل مدیریت بحران لیگ برتر فوتبال ایران طراحی شد. در بخش کمّی نیز روابط علّی مفاهیم مربوط به هر بحران بر اساس درجه اهمیت آنها در قالب نقشه روابط شبکه تعیین شد و الگوی روابط معنادار آنها ترسیم شد. نتیجه گیری: طبق مدل نهایی ترسیم شده پژوهش حاضر، ضروری است که مسئولان تصمیم گیرنده فوتبالی، بحران های شناسایی شده را مورد توجه قرار دهند و براساس دامنه تهدید هر بحران و سطح آمادگی خود استراتژی مناسبی را بکارگیرند و از راهکارهای ارائه شده به منظور آماده سازی و پیشگیری، مقابله و تقلیل خسارات ناشی از آن بهره گیرند. بعلاوه بر اساس نتایج حاصل از تحلیل روابط علّی مفاهیم بحران ها ، پیشنهاد می شود که مسئولان ابتدا مؤلفه های اثرگذار هر بحران را در مرکز توجه و اولویت رسیدگی قرار دهند.