چکیده: هدف از این پژوهش بررسی ارتباط رتبه بندی بنیادی سهام بر مبنای ارزیابی نسبت تجمعی (ARAS) و مطلوبیت سرمایه گذاران است. نمونه پژوهش حاضر شامل 1074 مشاهده سالیانه در بازه زمانی 1390 تا 1396 است. برای اندازه گیری رتبه بندی از شاخص های بازده کل دارایی ها (ROA)، نسبت ارزش بازاری هر سهم به ارزش دفتری (P/B) نسبت قیمت هرسهم به سود هر سهم (P/E)، نسبت قیمت هر سهم به فروش به ازای هر سهم (P/S)، نسبت اهرم، نسبت حاشیه سود عملیاتی، گردش دارایی ها و رشد فروش استفاده شده است که در این راستا از روش آراس بهره گرفته شده است. برای مطلوبیت از شاخص های ریسک و بازده و روش یوتاستار استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بر مبنای مدل های رگرسیون و نمودارهای تابع تجمعی هیچ رابطه معناداری بین مطلوبیت سرمایه گذاران و رتبه بندی مبنی بر شاخص های بنیادی وجود ندارد، شرکت هایی با عوامل بنیادی قوی در رتبه بندی در دسته های برتر قرار نگرفته اند، از طرف دیگر شرکت هایی که در دسته شرکت های برتر قرار گرفته اند دارای مطلوبیتی برتر از نظر بازار نبوده اند، این شواهدی برعدم توجه بازار به عوامل بنیادی در بلند مدت و یا رفتارهای سفته بازانه می باشد. یافته ها مبین وجود روابط غیر خطی بین رتبه بندی و مطلوبیت سهام است که می تواند نشان دهنده ی واکنش های حدی سرمایه گذاران به وضعیت بنیادی باشد و یا این که بازار از توان کافی به منظور درک محتوای اطلاعاتی برخوردار نیست.