چکیده: امروزه سازمان ها به خوبی دریافته اند که به منظور موفقیت در اقتصاد پیچیده جهانی و نیز ماندگاری در محیط رقابتی کسب و کار ، به داشتن بهترین استعدادها نیاز دارند. مدیریت استعداد به عنوان سیستمی برای شناسایی، استخدام، پرورش، ارتقا و نگهداری افراد مستعد، با هدف بهینه کردن توان سازمان به منظور تحقق نتایج کسب و کار، تعریف شده است. تحلیل رفتگی در جوامع امروز، از جمله اختلافاتی است که در سال های اخیر مورد توجه روانشناسان صنعتی و سازمانی قرار گرفته هست. از طرفی نیز گسترش فناوری و دانش های نوین علاوه بر افزایش تولید و بهره وری از طرفی باعث بروز عوارض از جمله بی تحرکی، خستگی، فشارهای عصبی-روانی و افزایش بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی در پی داشته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی کارکنان با در نظر گرفتن نقش تعدیل کننده عوامل ارگونومیک در شرکت آب منطقه ای استان قم می باشد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی و همبستگی است که به روش میدانی انجام شده است. جامع جامعه آماری پژوهش 450 نفر از کارکنان شرکت است که تعداد 276 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های مدیریت استعداد و تحلیل رفتگی شغلی و عوامل ارگونومیک است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین مدیریت استعداد، زیر متغیر هایش، عوامل عمومی ارگونومیک و کاهش تحلیل رفتگی شغلی رابطه معنادار وجود دارد.