چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین شادکامی، کمال گرایی مثبت و عملکرد ورزشی ادراک شده دانش-آموزان پسر شرکت کننده در اولین دوره المپیاد ورزشی درون مدرسه ای بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان پسر خراسان رضوی (متوسطه دوم) شرکت کننده در المپیاد ورزشی درون مدرسه ای (157,537=N) تشکیل دادند که بر اساس جدول مورگان، 370 نفر به صورت خوشه ای تصادفی از شهرهای مشهد، فریمان، خواف، سبزوار، تربت حیدریه، نیشابور، رشتخوار، تبادکان،کاشمر و سرخس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های فردی، عملکرد ورزشی ادراک شده تیم گلن (2003)، شادی لیبومیرسکی (1991) و کمال گرایی چند بعدی در ورزش گتوالز و دان (2009) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها توسط ده نفر از متخصصان مدیریت ورزشی، روانشناسان، معلمان تربیت بدنی و دانش آموزان ورزشکار مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/82، 0/76 و 0/80 تعیین شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های همبستگی پیرسون و ضرایب رگرسیون) در سطح معناداری آلفا کوچکتر یا مساوی 0/05 استفاده شد. یافته ها نشان دادند که عامل کمال گرایی مثبت بر عملکرد ورزشی ادراک شده مؤثر است. به طوریکه کمال گرایی مثبت 25/7 %، عملکرد ورزشی ادراک شده را پیش بینی کرد. اما شادکامی تأثیر معناداری بر عملکرد ورزشی نداشت. کمال گرایی مثبت (r=0/358, p=0/001) رابطه مثبت و معناداری با عملکرد ورزشی ادراک شده داشت. علاوه بر این بین کمال گرایی مثبت و شادکامی (r=0/230 , p=0/001) نیز رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. با توجه به اهمیت پیشرفت در عملکرد ورزشی، مربیان می توانند با توجه کردن به متغیر های مرتبط با عملکرد ورزشی از جمله شادکامی و کمال گرایی مثبت آن را بهبود بخشند.