چکیده: مقدمه: ریکاوری در ورزش نقش مهمی در موفقیت بازیکنان و تیم‌های ورزشی ایفا می کند. روش‌های مختلفی برای ریکاوری ورزشکاران از جمله ریکاوری فعال وجود دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که تحریک ارتعاشی ممکن است به عنوان یک ابزار مؤثر برای بهبود ریکاوری پس از تمرینات عمل کند. ازاین‌رو هدف این مطالعه بررسی تاثیر ریکاوری با تحریک ارتعاشی پس از یک جلسه تمرین وامانده ساز بر پاسخ لاکتات، آنزیم های لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز در زنان والیبالیست است. روش شناسی: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی بود که با استفاده از طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون به جمع‌آوری داده‌های موردنیاز پژوهش پرداخته شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ورزشکاران شرکت‌کننده در تمرینات تیم والیبال دختران دانشگاه صنعتی شاهرود تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس تعداد 30 بازیکن به صورت تصادفی در 2 گروه شاهد (15 نفر) و تجربی (15 نفر) به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به مدت 2جلسه (1 جلسه آشنایی، 1 جلسه تمرین اصلی) تحت تأثیر پروتکل تمرینی وامانده ساز با تست استاندارد بروس قرار گرفتند، با این تفاوت که گروه شاهد و تجربی، ریکاوری متفاوتی را دریافت کردند. نمونه‌گیری خونی از آزمودنی‌ها 5 میلی‌لیتر در 3 نوبت (قبل تمرین، بلافاصله بعد تمرین و 24 ساعت پس از تمرین) بود. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و در سطح معنی‌داری 0.05 استفاده‌ شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ریکاوری با تحریک ارتعاشی بر لاکتات (P=0.07)، کراتین کیناز (P=0.34)، فشار خون سیستولیک (P=0.27)، فشار خون دیاستولیک (P=0.76) و ضربان قلب (P=0.25) پس از یک جلسه تمرین وامانده ساز در زنان والیبالیست تأثیر معنی‌داری ندارد ولی بر لاکتات دهیدروژناز تاثیر معنی دارد (P=0.04). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر گذاری ریکاوری با تحریک ارتعاشی بر آنزیم لاکتات دهیدروژناز و عدم تاثیرگذاری آن بر سایر مولفه های مورد بررسی و همچنین مرور مطالعات پیشین انجام شده در این زمینه مبنی بر تاثیرگذاری بیشتر ترکیب تحریک ارتعاشی با سایر روش های ریکاوری، پیشنهاد می شود تحریک ارتعاشی به عنوان یک روش مکمل برای بهبود و بازسازی بدن پس از تمرینات شدید و کاهش آسیب عضلانی مورد استفاده قرار گیرد.