چکیده: هدف از این پژوهش،‌ مطالعه‌ی تأثیر مصرف مکمل بتاآلانین بر ظرفیت هوازی، بی‌هوازی، و پاسخ لاکتات خون و برخی شاخص‌های آسیب عضلانی به یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز در زنان بسکتبالیست بود. روش شناسی: در یک تحقیق نیمه‌تجربی 18 بازیکن بسکتبال (سن: 1.92±22.77 سال، وزن: 5.27±60.87 کیلوگرم، قد: 5.11±167.56 سانتی‌متر، شاخص توده بدن: 1.06±24.35 کیلوگرم/مترمربع) بر اساس حداکثر اکسیژن مصرفی به صورت زوج‌های همتا به دو گروه تجربی (9 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. از آزمون بروس بعنوان فعالیت وامانده‌ساز استفاده شد. در طول دوره‌ی آماده‌سازی (به مدت 4 هفته) آزمودنی‌ها 6.4 گرم در روز مکمل بتاآلانین یا دارونما (نشاسته) استفاده کردند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون قبل و بعد از فعالیت وامانده‌ساز نمونه‌های خونی به منظور تعیین سطوح لاکتات خون و لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز سرم گرفته شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. توزیع طبیعی داده‌ها با استفاده از آزمون شپیرو-ویلک بررسی شد و آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی وابسته برای تحلیل داده‌ها در سطح معنی‌داریP< 0.05استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که مصرف مکمل بتاآلانین به همراه تمرینات آماده‌سازی بسکتبال تأثیر مضاعف معنی‌داری بر ظرفیت هوازی و بی‌هوازی نداشت(P>0.05). همچنین، مشاهده شد که فعالیت وامانده‌ساز در هر دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون باعث افزایش معنی‌دار سطوح کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز شد. اما مکمل‌دهی بتاآلانین تأثیر معنی‌داری بر این پاسخ نداشت(P>0.05). با این‌حال، پاسخ لاکتات خون به فعالیت وامانده‌ساز در اثر مکمل‌دهی بتآلانین تضعیف شد(P<0.05). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد، اگرچه مکمل‌دهی بتاآلانین تأًثیر معنی‌داری بر عملکرد ورزشی نداشت، اما ظرفیت بافری را افزایش داد که می‌تواند در به تأخیر انداختن خستگی موثر باشد. علاوه‌براین، چنین نتیجه‌گیری می‌شود که بتاآلانین احتمالاً قابلیت ضداکسایشی ندارد اما با توجه به محدودیت‌های پژوهشی نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.