چکیده: هدف این تحقیق بررسی اثر تمرینات استقامتی و مکمل زنجبیل بر پراکسیداسیون چربی و برخی آسیب های سلولی دانشجویان غیرفعال بود.تحقیق از نوع نیمه تجربی و به صورت دوسو کور متقاطع انجام شد. به این منظور از میان دانشجویان غیرفعال داوطلب 20 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در یکی از گروه های مکمل زنجبیل و دارونما قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته به اجرای تمرینات استقامتی پیش رونده پرداختند. در این مدت گروه مکمل زنجبیل هر روز دو عدد کپسول حاوی 500 میلی گرم پودر زنجبیل و گروه دارونما هر روز دو عدد کپسول نشاسته (یک عدد بعد از صبحانه و یک عدد بعد از شام) مصرف کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل گیری به منظور اندازگیری شاخص پراکسیداسیون چربی یعنی مالون دی آلدئید و شاخص های آسیب سلولی یعنی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز خونگیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگراف-اسمیرنوف و تحلیل واریانس مکرر 2×2 در سطح 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد 6 هفته تمرین استقامتی پیش رونده موجب افزایش معناداری در فعالیت آنزیم های MDA, CK, LDH در هر دو گروه دارونما و مکمل پس از 6 هفته تمرین استقامتی پیش رونده مشاهده شد و مکمل زنجبیل نیز بطور معناداری از افزایش سطح LDH در گروه مکمل جلوگیری کرده بود. براساس یافته ها می توان گفت 6 هفته مکمل گیری زنجبیل در مهار پراکسیداسیون چربی تأثیری نداشته، اما می تواند در مهار آسیب سلولی ناشی از تمرین استقامتی پیش رونده موثر باشد. با وجود این به تحقیقات بیشتری نیاز است.