چکیده: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی وامانده‌ساز بر برخی عوامل سیستم ایمنی در دانشجویان فعال پسر می‌باشد. بدین منظور 12دانشجوی فعال با میانگین سنی 5.87±25.33 سال، وزن 6.29±68.94 کیلوگرم، قد6.06 ±178.60 ساتی‌متر، BMI 2.41±21.7، درصد چربی 7.21±11.87 و اکسیژن مصرفی10.80± 58.08 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی‌ها بعد از اجرای پروتکل بروس، در هر جلسه به یکی از حوضچه‌های آّب سرد(دمای 17درجه سانتی گراد) و آب گرم (32درجه سانتی‌گراد) برای شناوری رفتند و در یک جلسه هم بدون شناوری(استراحت عیر فعال) کار خود را انجام دادند. قبل از اجرای آزمون بروس، بعد از آزمون، وهمچنین 20 دقیقه بعد از شناوری و پایان تست خون‌گیری جهت سنجش شاخص سیستم‌های ایمنی سلولی(تعداد گلبول‌های سفید خون(WBC)، تعداد نوتروفیل‌ها، لنفوسیت‌ها، منوسیت‌ها) و ایمونوگلوبولینA سرم با استفاده از روش نفلومتری و کیت تخصصی انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون‌های تعقیبی LSD و نرم افزارSPSS21در سطح معنی‌داری 0.05 انجام گرفت. یافته‌ها: آزمون وامانده ساز هوازی بروس باعث افزایش معنی‌دار IgA،لنفوسیت‌ها و نوتروفیل‌ها گردید، در حالی‌که این میزان بعد از دوره شناوری در آب گرم و آب سرد واستراحت غیر فعال به حالت اولیه خود برگشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت انجام فعالیت وامانده‌ساز هوازی به دلیل افزایش معنی-دار در IgA سرمی و تغییرات معنی‌دار شاخص‌های خونی پس از آزمون، ممکن است باعث فعالیت بیشتر فاکتور‌های سیستم ایمنی شود، که این میزان بعد از شناوری در آّب گرم و آب سرد و استراحت غیر فعال به میزان اولیه خود بر می‌گردد