چکیده: هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر یون‌های منفی هوا بر پاسخ‌های تهویه ریوی در دانشجویان فعال بود. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات توسعه‌ای با طرح متقاطع دوسوکور است. نمونه آماری این پژوهش را دختران و پسران دانشجو با میانگین سنی (۰/۶۱±۲۲/۷۰ سال) و میانگین شاخص توده بدن (Kg/m۲ ۲۱/۵۹±۰/۷۴ ) تشکیل دادند. جهت اجرای طرح متقاطع، افراد به‌صورت تصادفی در دو شرایط یون و بدون یون که در هرحالت ۲۰ نفر شامل ۱۰ دختر و ۱۰ پسر قرار داشتند، تقسیم شدند. آزمودنی‌ها تست بروس را در دو محیط یون و بدون یون اجرا کردند و با فاصله یک هفته (جهت پاکسازی یون ) مجدد تست مورد نظر درحالی که شرایط محیطی افراد جابه‌جا شده بود تکرار شد. در حالت تمرین با مداخله یون، پیش از قرار گرفتن در اتاق ایزوله و پس از آن و همچنین پس از اجرای تست بروس اسپیرومتری انجام شد. در حالت بدون یون نیز پیش از اجرای تست و پس از آن اسپیرومتری انجام گرفت. در شاخص‌هایی که از توزیع طبیعی برخوردار بودند از آزمون تی همبسته و در شاخص‌های غیرنرمال از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون جهت ارزیابی تفاوت بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد، مقادیر FVCاستراحتی و فعالیتی، FEV۱ استراحتی و فعالیتی، FEV۱/FVC استراحتی و فعالیتی و FEF۲۵-۲۷ استراحتی و فعالیتی بعد از مداخله یون افزایش معناداری یافته‌است(P<۰/۰۵). اما بین تغییرات شاخص‌های فوق در زمان استراحت و فعالیت اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج این مطالعه به‌نظر می‌رسد، قرارگیری در معرض یون‌های منفی هوا باعث بهبود برخی شاخص‌های عمکردی ریه می‌شود.