چکیده: رژیم‌های غذایی پرچرب و فعالیت بدنی محدود با مشکلاتی سلامتی مانند چاقی، چربی خون بالا، مقاومت به انسولین و بیماری‌های کبد چرب غیرالکلی همراه است. مطالعات نشان داده است که HFD باعث افزایش تجمع تری گلیسیرید در سلول‌های کبدی می‌شود. تجمع چربی در سلول‌های کبدی می‌تواند منجر به آسیب کبدی شود که با روش‌های تهاجمی و غیرتهاجمی مختلفی می‌توان این آسیب‌های کبدی را شناسایی کرد. بیماری‌های کبدی را می‌توان بوسیله سطح گردش خون آنزیم‌های آمینوترانسفراز تشخیص داد. سطح سرمی این آمینوترانسفرازها نشان دهنده وضعیت سلول‌های کبدی است که افزایش آن‌ها با اختلالات و بیماری‌های مرتبط است. در مقابل نشان داده شده است که تمرینات ورزشی سطح چربی احشایی را کاهش می‌دهد و نیمرخ چربی و مقاومت به انسولین را بهبود می‌بخشد که ممکن است متعاقبا از این طریق عملکرد کبدی را بهبود بخشد. در این تحقیق تاثیر تمرینات اینتروال شدید توام با مصرف رژیم غذایی پرچرب بر سطوح تری گلیسرید و آمینوترانسفرازهای سرمی در موش‌های صحرائی نر ویستار بررسی شد. بدین منظور، در یک تحقیق تجربی و آزمایشگاهی 40 سر موش صحرایی نر 12-10 هفته و متوسط وزن 200 گرم به مدت 1 هفته با محیط آشنا شدند و سپس 1 هفته تحت برنامه آشنایی با دویدن روی نوارگردان الکترونیکی هوشمند قرار گرفتند. در انتهای دوره آشناسازی، حیوانات پس از مطابقت وزنی بصورت تصادفی در 4 گروه 10 تایی شامل کنترل، رژیم غذایی پرچرب، تمرین اینتروال شدید و تمرین اینتروال شدید+رژیم غذایی پرچرب قرار گرفتند. تمرین اینتروال شدید در این تحقیق شامل 6 تا 12 تکرار دویدن بر روی نوار گردان به مدت 2 دقیقه و با سرعت 90-85 درصد سرعت بیشینه بود که در بین هر تکرار 1 دقیقه دویدن با سرعت 50-45 درصد سرعت بیشینه در نظر گرفته شده بود. این برنامه تمرینی به صورت 5 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته انجام شد. گروه رژیم غذایی پرچرب به مدت 3 ماه رژیم غذایی پرچرب مصرف کرد و گروه‌های دیگر رژیم غذایی استاندارد دریافت کردند. بعد از 48 ساعت از آخرین جلسه مداخله، حیوانات با استفاده از کتامین (90 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بیهوش شدند و خونگیری در حالت بیهوشی از قلب به عمل آمد. نمونه‌های جداسازی شده جهت اندازه‌گیری سطوح سرمی تری‌گلیسرید، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز استفاده شد. نتایج نشان داد رژیم غذایی پرچرب در یک دوره 12 هفته‌ای باعث افزایش معنی‌دار تری‌گلیسرید، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز در موش‌های صحرایی نر شد. در نقطه مقابل تمرین اینتروال شدید باعث کاهش معنی‌دار این شاخص‌ها در مقایسه با گروه رژیم غذایی پرچرب شد. علی‌رغم تاثیر تمرینات اینتروال شدید بر سطوح افزایش یافته آمینوترانسفرازهای سرم ناشی از رژیم غذایی پرچرب، وجود تفاوت بین گروه تمرین+رژیم غذایی پرچرب و کنترل حاکی از آنست که تمرین اینتروال شدید نتوانست سطوح تری‌گلیسرید و آمینوترانسفرازهای سرم را به حالت استراحتی برگرداند. بنابراین، به نظر می‌رسد نقش تغذیه و اصلاحات رژیم غذایی در این زمین بسیار برجسته است. تمرینات اینتروال شدید به تنهایی تاثیر متوسط بر کنترل متابولیک بر جا می‌گذارد.