چکیده: استرس اکسیداتیو درنتیجه عدم تعادل بین تولید رادیکال های آزاد و گونه های فعال اکسیژن از یک سو و دفاع آنتی اکسیدانی از سوی دیگر بوجود می آید. در هنگام انجام تمرینات شدید استقامتی،(هوازی) تولید گونه های اکسیژن فعال شده افزایش می یابد و تصور بر این است که منبع اصلی این گونه مواد، میتوکندری سلول های عضلات فعال می باشد. با افزایش شدت تمرینات بدنی بخصوص تمرینات شدید هوازی استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپید و عدم کفایت سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بروز می کند. بنابراین بین ورزشکاران مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی رواج پیدا کرده است و ما در این تحقیق اثرات آنتی اکسیدانی مکمل تائورین را به دو شیوه مصرف بررسی کردیم. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پسران بسکتبالیست و والیبالیست شهرستان شاهرود بود و از بین این افراد 20 نفر از واجدین شرایط انتخاب شدند و در دو گروه مکمل (10=n) و دارونما (10=n) قرار گرفتند. شیوه اول مصرف 2 ساعت قبل از انجام فعالیت ورزشی وامانده ساز بود جهت اجرا آزمودنی های گروه مکمل 2 ساعت پیش از انجام تست مقدار 1000 میلی گرم تائورین دریافت کردند همچنین به گروه دارونما همین مقدار نشاسته داده شد. در شیوه دوم آزمودنی ها به مدت 14 روز، روزانه 1.5 گرم تائورین بارگیری داشتند و پس از 14 روز به انجام تست پرداختند. تست فعالیت ورزشی وامانده ساز این تحقیق تست بروس اصلاح شده بود. در شیوه اول دو مرحله از آزمودنی ها خون گیری به عمل آمد که بار اول آزمودنی ها ناشتا بودند. در شیوه دوم سه بار از آزمودنی ها خون گیری بعمل آمد ( قبل از بارگیری ، بعد از 14 روز قبل از تست ، بعد از انجام تست). سپس بعد از انجام شدن تمام مراحل پلاسماهای تمام مراحل خون گیری جهت تجزیه و تحلیل داده ها به آزمایشگاه فرستاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مصرف تائورین 2 ساعت قبل از فعالیت و همچنین بارگیری کوتاه مدت آن تاثیر معناداری بر سطح سرمی آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز ندارد. به علاوه مصرف تائورین به این دو شیوه بر زمان رسیدن به واماندگی در بین گروه مکمل و دارونما تفاوت معناداری نداشت. البته در شیوه اول بین دو گروه تفاوت وجود داشت اما این اختلاف معنادار نبود.