چکیده: منابع انسانی نقش محوری در تحول سازمان ها دارند و تحولات عظیم سازمانی از توانمندی های نامحدود فکری این عامل سرچشمه می گیرد. هر سازمانی برای نیل به عملکرد شغلی مطلوب و کارآیی و بهره وری مؤثر، در جستجوی راه هایی است که محیط را برای کارکنان مساعد سازد تا به درجه ای از توانایی برسند که تأثیرگذاری بیش تری بر روی کارشان داشته باشند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حمایت اجتماعی و تعارض کار - خانواده بر عملکرد شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان تشکیل دادند (252 نفر)، 170 پرسش نامه به روش تصادفی خوشه ای توزیع شد، که از این تعداد، 157 پرسش نامه تکمیل و به عنوان نمونه مورد تحلیل قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های حمایت اجتماعی زیمت و همکاران (1988)، تعارض کار - خانواده نت میر و همکاران (1996) و پرسش نامه عملکرد شغلی موتوویدلو و ون اسکاتر (1988) استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون، آزمون سوبل و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته های پژوهش حاکی از تأثیر منفی و معنادار حمایت اجتماعی بر تعارض کار – خانواده و تعارض کار - خانواده بر عملکرد شغلی کارکنان می باشد؛ همچنین نتایج پژوهش نشان داد که حمایت اجتماعی بر عملکرد شغلی کارکنان تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ نتایج آزمون سوبل نیز نشان داد که حمایت اجتماعی به واسطه تعارض کار – خانواده بر عملکرد شغلی کارکنان تأثیر معناداری ندارد. در نهایت کلیه شاخص های برازش مدل نشان‌دهنده برازش مطلوب آن بودند. با توجه به یافته های پژوهش حاضر که بیانگر اهمیت نقش حمایت اجتماعی و تعارض کار - خانواده بر عملکرد شغلی کارکنان است، به مدیران و مسؤلان ادارات ورزش و جوانان پیشنهاد می شود که با ایجاد حمایت های لازم زمینه بهبود عملکرد در محیط کار، مقابله با مشکلات زندگی، سازگاری عمومی و بهزیستی جسمانی و روانشناختی دارد را فراهم آورند.