چکیده: اگرچه ورزش برای افراد غیر معلول بسیار نیکو و پسندیده است اما اگر به آن نپردازند از طریق فعالیت های روزانه تا حدودی نیازهای حرکتی خود را برطرف می کنند، اما معلولان باید این نیازها را با انجام منظم فعالیت های ورزشی برطرف نمایند. حمایت اجتماعی و خودکارآمدی می تواند بر مشارکت معلولان در فعالیت های بدنی تاثیر گذار باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط حمایت اجتماعی و خودکارآمدی با مشارکت ورزشکاران معلول در فعالیت های بدنی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه را کلیه جانبازان و معلولان ورزشکار زیر نظر هیئت جانبازان و معلولین استان خراسان رضوی (800N=) تشکیل دادند که از بین آن ها 244 نفر به روش تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه مشارکت ورزشی و پرسشنامه خودکارآمدی لی و همکاران (2010) و برای سنجش حمایت اجتماعی خانواده و دوستان از پرسشنامه حمایت اجتماعی لی و همکاران (2010) استفاده شد. تمامی پرسشنامه ها برای تأیید روایی صوری و محتوایی در اختیار 10 نفر از صاحب نظران در این حوزه قرار گرفت، سپس به منظور تعیین پایایی (ثبات درونی) پرسشنامه های تحقیق، در یک مطالعه مقدماتی تعداد 30 پرسشنامه توزیع گردید و در نهایت میزان آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های خودکارآمدی، حمایت اجتماعی خانواده و حمایت اجتماعی دوستان به ترتیب 0.748 ، 0.877 و 0.731 با استفاده از نرم افزار SPSS)) نسخه 21 محاسبه گردید. برای آزمون فرضیه‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی، حمایت اجتماعی خانواده و حمایت اجتماعی دوستان با مشارکت ورزشی ورزشکاران معلول ارتباط معناداری وجود دارد، همچنین بین حمایت اجتماعی خانواده و حمایت اجتماعی دوستان با خودکارآمدی ورزشکاران معلول ارتباط معناداری وجود دارد. براساس یافته های تحقیق به خانواده، دوستان و سایر افرادی که با معلولان در ارتباط هستند پیشنهاد می شود که با حمایت های خود و افزایش خودکارآمدی در معلولان موجب افزایش مشارکت آن ها در فعالیت های بدنی شوند.