چکیده: کانی های اکسیدی آهن عموما همراه با مقادیری پیریت یافت می شوند. حضور پیریت موجب می شود بازیابی کانی های آهن دار مانند مگنتیت و هماتیت، با استفاده از جداکننده های مغناطیسی به طور کامل صورت نگیرد. لذا در صنایع فولادسازی به عنوان کانی باطله و مزاحم در نظر گرفته می شود. لذا در این پروژه از قابلیت شناور شدن پیریت در حضور گزنتات ها برای حذف آن از کنسانتره سنگ آهن حاصل از جدایش مغناطیسی استفاده شد. عیار گوگرد در محصول کارخانه ی کنسانتره آهن بیش از حد مجاز برای مصرف واحدهای گندله سازی می باشد. بنابراین کاهش میزان گوگرد ناشی از پیریت کنسانتره مغناطیسی سنگ آهن سنگان ضروری می باشد که با روش فلوتاسیون صورت می پذیرد. بدین منظور تأثیر پارامترهای مختلفی مانند نوع و میزان مصرف کلکتور، نوع و میزان مصرف کف ساز، میزان درصد جامد و مقدار pH مورد بررسی قرار گرفت. بهینه سازی این پارامترها در عملیات فلوتاسیون به منظور دسترسی به عیار گوگرد مجاز در کنسانتره آهن ضروری می باشد. با کمک نرم افزار طراحی آزمایش Design Expert، تأثیر عوامل عملیاتی مورد بررسی قرار گرفت و 23 آزمایش طراحی شد. نتایج حاکی از آن بود که با افزایش غلظت کلکتور و کف ساز می توان به حداکثر بازیابی گوگرد دست یافت. بدیهی است که این افزایش تا مقداری بهینه موجب افزایش می گردد و افزایش بیش از حد آن موجب کاهش بازیابی گوگرد می شود. کاهش میزان pH باعث افزایش بازیابی گوگرد و بهبود نرخ شناورسازی ذرات گردید. در غلظت کلکتور 125 گرم بر تن، غلظت کف ساز 105 گرم بر تن، درصد جامد 32 درصد و 8=pH تولید محصولی با عیار گوگرد 25/0 درصد و بازیابی گوگرد 9/68 درصد قابل دست یابی است. همچنین سیستم توزیع کلکتور در سه حالت مختلف در ابتدای مدار رافر، کلینر، رمق گیر به صورت 0:0:100، 0:50:50، 20:30:50 مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه نشان داد زمانی که از سیستم 20:30:50 استفاده می شود، بازیابی گوگرد در بیشترین حالت حاصل می گردد.