چکیده: افزایش جمعیت و نیاز روزافزون بشر برای تامین آب مورد نیاز، استفاده از منابع زیرزمینی را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است. برداشت بیش از حد مجاز از منابع زیرسطحی منجر به رخداد زیست محیطی فرونشست خواهد شد؛ که با نشست قائم تدریجی یا ناگهانی سطح زمین، می تواند در مناطق مسکونی، صنعتی و کشاورزی آثار مخربی را به دنبال داشته باشد. آبخوان دشت میامی، یکی از آبخوان های آزاد و کم ضخامت ایران مرکزی است که دارای اقلیمی خشک بوده و به دلیل نبود رودخانه دائمی و بارش کم، استفاده از منابع زیرزمینی برای مصارف کشاورزی را بیشتر کرده است. جهت تعیین میزان فرونشست در منطقه، ابتدا پس از مدل سازی یک بعدی سونداژهای الکتریکی با استفاده از نرم افزارIX1D، ضخامت رس در بالای لایه آبدار، تخمین زده شد. نتیجه مطالعات ژئوفیزیک نشان می دهد، بخش غربی آبخوان از آبرفت ریزدانه تشکیل شده و مقدار رس بالایی را در این ناحیه نشان می دهد. مطالعات حاصل از تصاویر ماهواره Sentinel1A و تهیه تصویر تداخل نگاشت در نرم افزار گاما، فرونشست آشکاری را در جنوب غربی روستای مهدی آباد با نرخ 3سانتی متر در سال نشان می دهد. مطالعات حاصل از چاه های مشاهده ای و تهیه نقشه تراز آب زیرزمینی و افت آب زیرزمینی در بازه بیست ساله (1375تا 1395) حاکی از تغییر تراز آب زیرزمینی در آبخوان دشت میامی است و سی متر اختلاف تراز را در بازه زمانی بیست ساله نشان می-دهد. با توجه به مطالعات انجام شده در منطقه، مهمترین عوامل مؤثر در ایجاد فرونشست، برداشت بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی و عواملی نظیر تکتونیک و ضخامت لایه های رسوبی تحکیم نیافته می باشد؛ که در ایجاد فرونشست در دشت میامی موثر بوده است.