چکیده: آتش سوزی، از جمله حوادث زیان باری است که هم در معادن زیرزمینی و هم در معادن روباز اتفاق می افتد، اما اگر آتش‌سوزی در حضور گاز متان رخ دهد خطر انفجار افزایش می‌یابد. خودسوزی زغال سنگ یک فرآیند خود گرمایشی، گرمازا است که باعث اثرات مخرب زیست محیطی و اقتصادی می شود. پارامترهای ذاتی به عنوان اصلی‎ترین پارامترها نقش اساسی در خودسوزی زغال‎سنگ دارند. در این پژوهش ابتدا پدیده اکسیداسیون زغال سنگ تعریف شده و در ادامه مکانیزم خودسوزی و روش های تشخیص آن مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با توجه به مزیت های روش های آزمایشگاهی از روش دمای نقطه تقاطعی(CPT) برای بررسی تأثیر پارامتر‌های ذاتی بر قابلیت خودسوزی زغال سنگ در معادن زغال‌سنگ البرز مرکزی استفاده شد. به طور کلی تأثیر عوامل ذاتی بر خودسوزی بایستی به صورت هم‌زمان مورد بررسی قرار گیرد، زیرا هر یک از عوامل ذاتی تأثیر متفاوت بر خودسوزی زغال‌سنگ دارد. به طور کلی با افزایش درصد پیریت، رطوبت، ماسرال لیپتینیت و ویترینیت خودسوزی افزایش یافته و با افزایش درصد کربن و اینرتینیت خودسوزی کاهش می‌یابد. بیش‌ترین تمایل به خودسوزی برای نمونه متعلق به معدن ماهان ثبت شد؛ همچنین کم‌ترین تمایل به خودسوزی در نمونه متعلق به معدن اروست شرقی ثبت شد. به طور کلی تمایل به خودسوزی زغال‌سنگ در معادن البرز مرکزی در سطح متوسط وکم است.