چکیده: قبل از ایجاد یک فضای زیرزمینی در یک نقطه مشخص، برآیند نیروهای وارد بر آن نقطه صفر و نقطه مفروض دارای تعادل است، اما زمانی که یک سازه زیرزمینی حفاری می‌گردد وضعیت تنش‌ها تغییر کرده و یک بی‌نظمی در رفتار مکانیکی ناحیه ایجاد می‌گردد. برای این منظور مهندسان برای حفظ پایداری یک سازه زیرزمینی سیستم‌های نگهداری را طراحی می‌کنند. از پارامترهای اصلی در فرآیند طراحی سیستم نگهداری، میزان بار وارده از طرف زمین دربرگیرنده تونل بر سیستم نگهداری است؛ مسلما هر چه این اندازه‌گیری‌ها دقیق‌تر باشد، محاسبه‌های مرتبط با تحلیل مقاومت نگهداری بهتر انجام می‌شود اما حل دقیق این مساله به علت شرایط نامعلوم زمین، تنش‌های برجای غیریکنواخت مربوط به تغییر شکل زمین قبل و بعد از پوشش و اختلاف روش‌های ساخت و ساز آسان نیست. تعیین بار و تحلیل پایداری فضاهای زیرزمینی با سه روش تجربی، تحلیلی و عددی انجام می‌پذیرد. در تحقیق حاضر ابتدا مروری بر روش‌های مختلف پیش‌بینی بارسنگ شده است. سپس مقادیر بارسنگ وارد بر پوشش نهایی تونل انتقال آب بازی دراز با استفاده از روش‌های مختلف پیش‌بینی شده است. نتایج نشان دادند که روش‌های تجربی و عددی (منطقه پلاستیک) به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار بارسنگ را ارایه می‌دهند و روش عددی ضریب ایمنی موضعی نتایج بهتری را نسبت به روش عددی منطقه پلاستیک ارایه می‌دهد.