چکیده: به‌طورکلی در ساخت‌وساز فضاهای زیرسطحی به‌ویژه تونل‌ها، چگونگی نگهداری آن‌ها بسیار حایز اهمیت است. بتن با توجه به ویژگی‌هایی نظیر انعطاف‌پذیری، شکل‌پذیری، کم‌هزینه بودن و سهولت حمل و نقل از مواد پرکاربرد در امر نگهداری فضاهای زیرزمینی است. با وجود این، تسلیح بتن با توجه به پایین بودن مقاومت کششی آن امری ضروری است. یکی از راهکارهای تسلیح بتن استفاده از الیاف فولادی در آن است. در این پایان‌نامه به امکان‌سنجی استفاده از بتن الیافی پاشیده به‌عنوان پوشش تونل سرزه پرداخته شده و با روش سنتی بتن‌ریزی درجا مقایسه شده است. با توجه به مدل‌سازی‌های انجام شده در ضخامت‌های مختلف با نرم‌افزار FLAC2D مشخص شده است که بتن پاشیده الیافی با ضخامت 30 سانتی‌متر قادر به تامین نگهداری تونل سرزه است. همچنین با توجه به ملاحظات فنی اقتصادی انجام شده، بتن پاشیده الیافی از لحاظ فنی، برتری چشمگیری نسبت به استفاده از بتن‌ریزی درجا دارد زیرا به منابع انسانی و تجهیزات کمتری برای اجرا نیازمند است و در مقابل نیز، طول عمر و مقاومت بیشتری در برابر عوامل بیرونی دارد. باتوجه به محاسبات و بررسی‌های انجام شده نشان داده شده که زمان اجرای بتن پاشیده الیافی برای تونل سرزه تقریبا برابر نصف زمان اجرایی بتن‌ریزی درجا است. همچنین هزینه اجرایی نگهداری این پروژه با روش بتن پاشیده الیافی تقریبا برابر با 44 درصد هزینه اجرایی بتن‌ریزی درجا است.