چکیده: سیلیس یک کانی مضر در فرآیند تولید آهن به روش احیاء مستقیم است که به دلیل بالا بودن درصد سیلیس کنسانتره چادرملو و افزایش هزینه های ناشی از آن، کاهش سیلیس از کنسانتره تولیدی در درجه اهمیت بالایی قرار دارد. عیار سیلیس در اکثر اوقات بالاتر از 2 درصد بوده و دارای نوسانات زیادی است. هدف از این پروژه، بررسی امکان کاهش سیلیس کنسانتره نهایی سنگ آهن تا حد ممکن و تهیه یک کنسانتره با کیفیت مطلوب از نظر عیار آهن و سیلیس است. به همین منظور ابتدا نمونه هایی از کنسانتره چادرملو تهیه شده و آنالیز دانه بندی و شیمیایی آنها انجام شد. سپس با استفاده از روشهای جدایش مغناطیسی و فلوتاسیون آزمایش-هایی طراحی شدند.که توسط آنها هر یک از پارامترهای شدت میدان مغناطیسی و ابعاد خوراک و درصد جامد برای جدایش مغناطیسی و پارامترهای مقدار کلکتور و درصد جامد و شدت همزن برای فلوتاسیون بررسی شدند. نتایج نشان دادند که در شدت میدان مغناطیسی در 3200 گوس، ابعاد خوراک در 35 میکرون و درصد جامد در 30 درصدکمترین عیار سیلیس به میزان 53/1درصد با عیار آهن 2/65 درصد بدست می آید. هم چنین مقدار کلکتور320 گرم بر تن ، درصد جامد 35 و سرعت همزن 320 دور بر دقیقه بیشترین تاثیر را بر روی کم کردن عیار سیلیس در فرآیند فلوتاسیون دارد که با در نظر گرفتن این شرایط بهینه می توان به عیار 55/1 درصد سیلیس با عیار آهن 8/68 درصد دست یافت. نتایج آزمایشهای اعتبار سنجی نیز این یافتها را تایید کرد. به این ترتیب حداقل %1 عیارسیلیس کنسانتره چادرملو کاهش یافت که می توان صرفه اقتصادی فراوانی برای مجتمع فولاد مبارکه داشته باشد.