چکیده: برای استفاده‌ی توأمان از داده‌های به‌دست آمده از منابع مختلف، باید موضوع عدم هماهنگی قابلیت تفکیک آن‌ها مرتفع شود. بنابراین نمی‌توان داده‌های حاصل از مطالعات لرزه‌ای -با قدرت تفکیک متر- را بدون تطبیق قدرت تفکیک با داده‌های چاه‌نگاری –با قدرت تفکیک سانتی‌متر- تلفیق کرد. روش‌های گوناگونی توسط محققین برای تلفیق داده‌ها –در دو و سه بعد- ارائه شده است. نرم‌افزار همپسون–راسل نیز از مجموعه‌ی نرم‌افزارهایی است که با تلفیق این دو نوع داده، به تخمین کمیتی معین در کل مخزن می‌پردازد. به منظور ارتقاء عملکرد این نرم‌افزار، در این پایان‌نامه، بر روی تلفیق داده‌های یک‌بعدی و هماهنگ کردن قدرت تفکیک دو نوع داده‌ی حاصل از مطالعات لرزه‌ای و چاه‌نگاری، با استفاده از روش تحلیل موجک اقدام شده است. به این منظور، ابتدا موجک مادر بهینه‌ی نگار تخلخل، موجود در پایگاه داده‌ی نرم‌افزار، به روش «تطابق انرژی» انتخاب شده و نگار مذکور با موجک مادر بهینه‌ی خود تجزیه شد. از آن‌جایی که روش نرم‌افزار همپسون–راسل در تطبیق قدرت تفکیک دو نوع داده‌ی معرفی شده مشخص نیست، برای تقریب روش آن، هفت روش افزایش مقیاس دیگر نیز بر روی داده‌های نگار تخلخل اعمال شدند. با مراجعه به قدرت تفکیک داده‌های لرزه‌ای موجود (به میلی‌ثانیه)، قدرت تفکیک معیار (به متر) محاسبه شده و روش‌ها تا نزدیک شدن به این قدرت تفکیک مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور حفظ تطابق عمقی میان داده‌های لرزه‌ای و سیگنال افزایش مقیاس یافته، روشی ابداع شد و پس از تجزیه‌ی نگار تخلخل به کمک موجک، مورد استفاده قرار گرفت. به کمک روش همبستگی متقابل، نتایج روش‌های مذکور با خروجی افزایش مقیاس‌یافته‌ی نرم‌افزار مقایسه شد. به این ترتیب، در حالی «میانگین‌گیری توانی»، «نرمال‌سازی مجدد» و «تبدیل موجک قریشی» در رأس قرار می‌گیرند که دو روش اول، به‌طور متوسط 3% و 2% از روش تبدیل موجک قریشی بهتر عمل کرده‌اند. این روش‌ها به ترتیب مقادیر 96/98%، 20/87% و 28/97% سازگاری عمقی را نیز تأمین می‌کنند. علاوه بر آن، با معیار همبستگی متقابل، شباهت «سیگنال افزایش مقیاس یافته‌ی پایان‌نامه» و «خروجی نرم‌افزار» با «سیگنال اولیه» سنجیده شده و عملکرد بهتر روش اول به‌دست آمده است. الگوی ذکر شده بر روی داده‌های میدان ایرانی مورد مطالعه پیاده شده که عملکرد بهتر روش تبدیل موجک قریشی بر روی این داده‌ها نیز دیده می‌شود.