چکیده: شبکه های حسگر بیسیم مجموعه‌ای از حسگرهای متصل است که در آن هر گره حسگر قادر به جمع‌آوری برخی از اطلاعات، پردازش، ذخیره‌سازی و در صورت لزوم ارتباط برقرار کردن با حسگرهای دیگر است. یکی از جنبه های طراحی بسیار حیاتی در شبکه های حسگر بیسیم، مسئله استقرار حسگر ها می باشد. استقرار حسگر نشان‌دهنده هزینه و قابلیت تشخیص یک شبکه حسگر است. استقرار شبکه حسگر باید هر دو مسئله پوشش و اتصال را باهم در نظر بگیرد. انتخاب نوع استقرار، به نوع حسگرها، برنامه و محیطی که حسگرها در آن کار می‌کنند، بستگی دارد. در این پایان نامه، طبقه‌بندی استقرار شبکه حسگر ازلحاظ میدان سنجش بیان‌شده است. همچنین، چهار نوع میدان سنجش مختلف با موانع، ایجاد شده و سپس توسط الگوریتم ژنتیک، مکان حسگرها، ارتباط بین آن‌ها و شعاع تشخیص نمایش داده شده است. در نهایت، روش ارائه شده با روش‌های پیشین مقایسه شده و نتایج نشان می‌دهد که روش ارائه شده نسبت به روش‌های قبل، به حسگرهای کمتری برای دستیابی به پوشش و اتصال نیاز دارد.