چکیده: افزایش چشمگیر در جریان ترافیک، تقاضا برای فنآوری‌های نوینی را افزایش داده است که می تواند ایمنی و کارایی سیستم های حمل و نقل را بهبود بخشد. این امر باعث ظهور تکنولوژی‌های متنوعی در زمینه سیستم های حمل و نقل هوشمند (ITS) شده است. با توجه به اهمیت ایمنی جاده در سال های اخیر، IEEE ۸۰۲.۱۱a استانداردهای بین المللی برای دسترسی بی سیم در محیط های وسیله نقلیه را تعیین می کند. به طور کلی، دسترسی بی سیم در محیط های حمل و نقل وسایل نقلیه جاده‌ای دو نوع متفاوت از شبکه بین خودرویی با نامهای شبکه V۲V و V۲I را شامل می‌شوند. ارتباطات وسایل نقلیه به عنوان بخشی از سیستم های حمل و نقل هوشمند (ITS) طبقه بندی شده است. شبکه اقتضایی بین خودرویی(ونت) VANET یک شبکه ارتباطی است که با استفاده از آن وسایل نقلیه و واحدهای کنار جاده اقدام به برقراری ارتباط می کنند. اطلاعات منتقل شده در این نوع ارتباطات، پیام هشدار دهنده و اطلاعات ترافیکی است. انگیزه اصلی برای این سیستم ها ایمنی و اجتناب از حوادث ناشی از برخورد وسایل نقلیه به یکدیگر است. از این رو تحقیق در مورد ارتباطات خودرو به خودرو (V۲V) و وسیله نقلیه به زیر ساخت (V۲I) افزایش یافته است. با این حال، علاوه بر ارائه خدمات جدید، شبکه‌های ونت با چالش های زیادی در زمینه تکنولوژی، پروتکل‌ها و امنیت روبرو هستند که نیاز به تحقیق در این زمینه را افزایش می دهد. برای مثال یکی از مسائل مهم در این ارتباطات گم شدن و یا از بین رفتن بسته های ارسالی حاوی اطلاعات مهم ترافیکی است. استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۱a که به عنوان پروتکل ارتباطات بین خودرویی شناخته شده است، کارایی بسیاری در این زمینه دارد. علت این امر آن است که این استاندارد ارسال اطلاعات با نرخ داده ۵۴ مگابیت بر ثانیه را در باند فرکانسی ۵.۹GHz پشتیبانی می کند. به همین علت می تواند علاوه بر عدم تداخل فرکانسی، سرعت نهایی بالاتری را هم در اختیار کاربران شبکه های محلی قرار دهد. در سال های اخیر نسخه اصلاح شده این پروتکل تحت عنوان IEEE ۸۰۲.۱۱p ارائه شده است که با کاهش پهنای باند مورد استفاده به میزان نصف پهنای باند IEEE ۸۰۲.۱۱a، نسبت خطا در بسته های دریافتی را به مقدار قابل توجهی کاهش داده است. این پروتکل که به عنوان پروتکل استاندارد دسترسی بی سیم در محیط های وسائل نقلیه شناخته شده است از کانالی با پهنای باند ۱۰MHz در باند فرکانسی ۵.۹GHz استفاده می کند. در این پایان نامه سعی شده است تا با شبیه سازی لایه فیزیکی هر دو پروتکل IEEE ۸۰۲.۱۱a و IEEE ۸۰۲.۱۱p در محیط شبیه سازی متلب و اعمال انواع مدولاسیون ها و تغییر برخی پارامترها از جمله فرکانس شیفت داپلر، عملکرد آن ها از نظر نسبت خطای بسته های ارسالی و بیت های انتقال داده شده بررسی شود. پیش بینی ما با توجه به آنچه محققان یافته‌اند آن است که میزان خطای بسته های ارسال شده در IEEE ۸۰۲.۱۱p کاهش چشمگیری داشته باشد. با توجه به بررسی های انجام شده و مقایسه نتایج حاصل از شبیه سازی مشاهده شده است که مقدار PER در استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۱p کاهش یافته است. که این مورد با نتایج بدست آمده از قبل همخوانی قابل قبولی دارد.